Vietnam: Glijbanen, abseilen, zandduinen, schieten en Mekong Delta

Mega vroeg was ik aangekomen in Nha Thrang, na een ijskoude nacht in een nachtbus. In het hostel ontmoette ik 2 meiden die die dag naar de modderbaden gingen en ik mocht me bij dit gezelschap toevoegen. TIjdens het ontbijt ronselde ik nog 2 meiden die mee wilden met ons, dus gingen we met z'n 5en naar de modderbaden. Bij de baden start je eerst 15 minuten met een modderbad waar je met z'n allen in gaat. Daarna de modder proberen af te spoelen, nou dat is nog een karwei! Daarna 14 minuten in een mineral waterbad wat zo heet is dat je die 15 minuten echt niet vol houdt en vervolgens een dutje gedaan naast het zwembad. 's Middags nog lekker op het strand gelegen en 's avonds uit. Een prima relaxed dagje dus. De volgende dag vroeg op ondanks de korte nacht. Lekker ontbijtje en met 3 britse meiden en een britse jongen naar het waterpark. Vrij prijzig voor vietnamese begrippen, maar achteraf begrijp ik wel waarom het zo duur was. Het was het wel waard! Eerst ga je met een kabelbaan naar het eiland,net zoals je in de bergen in zo'n bakje zit als je gaat skieen, zo ga je nu over de 3,5 km brede rivier over. Eerst hebben we elke glijbaan uitgeprobeerd in het waterpark, en dat zijn er echt heel veel. Soms kan je met z'n 5en tegelijkertijd van de glijbaan af, soms alleen of met een band, eht vet leuk. Je moet wel oppassen dat je geen onderdelen van je bikini verliest halverwege de glijbaan. Na 2 uurtjes hadden we het wel gezien in het waterbad, dus gingen we naar de dolfijnen en zeehondenshow. Hier werd het wel zwaar om wakker te blijven, want met een kater en slaapgebrek naar een waterpark is niet niks. Gelukkig de hele show kunnen uitzitten en niet in slaap gevallen. Wel zielig die dolfijnen in dat basin, zeker met de film blackfish in gedachten, maar stiekem ook wel leuk om de dolfijnen trucjes te zien doen. Vervolgens het pretparkje in, beginnend met een soort rodelbaan. Je gaat dan met z'n 2en in een karretje en je wordt dan omhoog getakeld dus je hebt een prachtig uitzicht over de zee, het waterpark, strand en het vaste land. Daarna ga je naar beneden met heel veel bochtjes. En het leuke is dat je zelf kan bepalen hoe snel je gaat want je moet zelf remmen. Niet dat we dat deden, want sneller is leuker, maar sommige bochten waren wel wat gevaarlijk op die snelheid. BIj die bochten stond er een vietnamees ventje op zijn fluit de blazen als je te snel ging. Daarna nog wat achtbanen en op z'n kop apparaten gedaan en spelletjes gespeeld in de arcade. NOg trampoline gesprongen en naar een aquarium gegaan. We verwachten een heel klein aquarium, maar het bleek echt een heel vet en groot aquarium te zijn. Op de onderste verdieping hadden ze zelfs een lopende band (net zoals schiphol) waar je op kan staan en dan ga je onder het aquarium door, dan zwemmen de vissen boven je en naast je, overal vissen! Na het aquarium zouden we eigenlijk naar huis gaan, maar er bleek nog een musical fountain show te zijn, dus moesten we daar ook even kijken. Echt ontzettend leuk en mooi. Daarna nog 1 ritje in de rodelbaan (dit was al de 3e keer), maar dit keer was het in het donker, dus allemaal lampjes. En na 10 uur in het park hebben rondgehuppeld zijn we uitgeteld naar het hostel gegaan om de volgende ochtend vroeg de bus te pakken naar Dalat.

In Dalat sliep ik in een mega schattig hostel. Als je daar aan komt krijg je een high five, een knuffel of een kus van de zusters (zijn er 6) en mama (je raadt het al, de moeder van de zusters) die loopt zingend rond. Elke avond houden ze hier family dinner, dit houdt in dat er in 1 ruimte heel veel voedsel op de lage tafels komt te staan en iedereen om mega lage krukjes zit te eten. Mijn eerste family dinner was samen met 33 andere mede reizigers, reuze gezellig dus. Het is trouwens best fris in Dalat! Zelfs zo fris dat we hier allemaal met een lange broek en truien aan lopen! De slaapruimte in dit hostel is zeer bijzonder te noemen; in een heel erg klein en gehorige kamer staan 5 stapelbedjes zo dicht naast elkaar dat het eigenlijk een groot bed is geworden, slaapfeestje dus! De reden dat we naar Dalat gingen was niet zozeer om het stadje zelf (daar ben ik niet eens in geweest) maar om wat je daar kan doen, namelijk canyoning! Voor degene die niet weten wat dit is, het gaat hier om het volgen van een rivier die door de bergen loopt. Ik had weer eens geen idee wat me te wachten stond, wat ik geef me vaak gewoon op voor de dingen omdat andere mensen zeggen dat het leuk is en ik verdiep me er totaal niet in. Met z'n allen werden we in een busje gepropt en toen we aankwamen kregen we allemaal een zemvest, helm en een harnas om je middel en benen aan (je weet wel zo'n veiligheidsding net zoals met klimmen zodat je gezekerd bent). Ik mocht schoenen lenen want ik vond het zonde op op mijn eigen schoenen te gaan. Dus kreeg ik 2 natte allstars aan me voeten die verschillen van maat en beide te groot waren voor mijn voetjes, maar dat maakte niet uit! Vervolgens afdalen in de jungle, halverwege kregen we uitleg over hoe we moesten abseilen. Toen begon ik het wel een beetje spannend te vinden, zeker toen we het de eerste keer echt moesten gaan uitvoeren. De eerste cliff was 18 meter hoog, maar dit ging eigenlijk best prima, ik vond het abseilen zo leuk dat ik meteen nog een keer wilde. Op naar de volgende! Deze was hoger, dus meer fun. De 3e cliff was wel wat enger, want het is van een waterval af en mega glibberig, zo glibberig dat je op je sokken gaat in plaats van je schoenen. Best eng om zo'n klif af te gaan en halverwege water in je gezicht te krijgen. En helemaal eng als je ziet dat al je voorgangers allemaal vallen! Maar gelukkig viel ik niet en ging het allemaal goed. Nog een prachtige pose gemaakt voordat ik naar beneden ging. Halverwege de waterval dacht ik wel: hoe ver moet ik nog?! en dan kijk je achterom naar beneden en dan denk je zo ver nog! En dan de laatste 2 meter moet je je touw los laten en in het water vallen. Maar ik vond het nog veel te hoog om gewoon los te laten, dus ik liep stiekem nog een stukje door voordat ik me liet vallen. Na de lunch mochten we van een cliff af springen. Je kon kiezen voor 11 meter met een aanloop of 7 meter zonder aanloop. Nou beide leken me doodeng, maar ik verleg graag mijn grenzen dus na zeer lang twijfelen en elke keer bijna springen, heb ik toch gesprongen van 7 meter. Ik vond het zo vet dat ik daarna de 11 meter met aan loop deed. Zo cool! En daarna op naar de 4e en laatste waterval. Hier ga je eerst een paar meter klimmend naar beneden, dan hangend in de waterval naar beneden en op het moment dat je voeten het water raken moet je het touw los laten en wordt je het water ingetrokken en ga je koppie onder. Proestend kwam ik weer boven na deze ervaring. Deze afdaling wordt ook wel de wasmachine genoemd omdat je wordt meegesleurd door de stroming. Al met al een ontzettend leuke dag dus. Na het canyoning weer terug naar het hostel voor family dinner, cocktails drinken met 30 man samen en de verjaardag vieren van een medereiziger. 

In Dalat hadden we nog een paar uur voordat we weer vertrokken naar het volgende stadje Mui Ne, dus zijn we naar het Crazy house gegaan. DIt zijn een aantal gebouwtjes die erg Alice in Wonderland aan voelen. Niet erg bijzonder vond ik het overigens. Nog langs het meer in Dalat gelopen richting het hostel en een korte tussenstop gemaakt bij het bakkerijtje, jumjum. Vervolgens gedag gezegd tegen Mama en de zusters door midel van een hoop zoenen en knuffels. De us naar Mui Ne zou ons ophalen om 12, maar kwam pas om 13.15 aan. Daarna de meest verschrikkelijke busrit ever gehad: slecht werkende airco, ontzettend veel hobbels en stoeleen die van ellende uit elkaar vielen. Bovenop deze ellende nam de chauffeur ook nog eens zo'n omweg dat we 3 uur vertraging hadden, en dat op een eigenlijk 4 uur durende rit, relatief gezien best veel dus. 

In Mui Ne hadden we een tripje naar de zandduinen geboekt. Ja duinen hier! Eerst naar de rode duinen gegaan, die bestaan uit rood zand (voorspellend he?). HIer kan je ook op een struisvogel rijden, maar die beesten zagen er niet goed verzorgd uit en leken erg geen plezier in te hebben dat toeristen op ze reden, dus lekker niet gedaan. Vervolgens een zeer hobbelig ritje van 45 minuten naar de andere duinen. het is een mega groot gebied met overal bergen zand! HIer kon je een quad huren, wat erg duur was, of lekker zelf de duinen bewandelen. Dat laatste heb ik gedaan, best zwaar bergje op in het zand. Gelukkig stond er wel iets leuks te wachten; namelijk naar beneden glijden op een soort plastic sleetje. Het gaat best wel hard zo roetsjend naar beneden. En tegen de tijd dat je beneden aankomt zit er echt overal zand. Zelfs na 2 keer me haar wassen zat er nog zand in mijn haar. Om 1 uur 's nachts de nachtbus gepakt (in plaats van de bus overdag) naar Saigon/Ho Chi Minh City (een pot nat), want ik begon al haast te krijgen. Nog maar 3 dagen hier in vietnam totdat mijn visa zou verlopen. 

Na mijn laatste nachtbusrit hier in Vietnam kwam ik aan in Saigon. Ik was zo vroeg dat ik nog een hele dag voor me had. DU eerst ben ik naar de Cu Chi tunnels gegaan. DIt is een enorm tunnel systeem onder de grond waar mensen schuilden en woonden in de tijd van de Vietnam oorlog. Zelf ook nog 100 meter dodor de tunnels geschuifeld (gaat nou eenmaal niet zo snel). De tunnels zijn ontzettend smal en maar 1 meter hoog, en kan je nagaan dat deze tunnels al vergroot zijn zodat die grote westerse mensen erin kunnen! Gelukkig had ik met mijn lengte en postuur niet heel veel moeite om me door deze tunnel te maneuvreren, maar licht claustrofobisch als ik ben, fijn is het niet. In dit gebied zie je ook de kraters van de bommen die toentertijd zijn neergevallen. Ook kan je hier de vallen zien die de vietcong gebruikte tegen de Amerikanen. En als laatste kan je ook nog met verschillende geweren schieten op een schietbaan. Ik heb in totaal 4 kogels afgeschoten, 2 met een AK47, en 2 met een ander waarvan ik de naam kwijt ben. Best raar dat 40 jaar geleden mensen hier afgeslacht werden en mensen nu vrolijk door die tunnels lopen en geweren afschieten voor de lol. Het lijkt erop alsof de ernst van de oorlog hier niet door dringt tot de mensen. Deze ernst krijg je pas echt te zien in het war museum. Het is interessant om op deze manier achter de geschiedenis te komen van dit land. En dit land heeft me toch een geschiedenis! En niet een waar je vrolijk van wordt. In het museum tonen ze allerlei foto's van getroffen gebieden, bommenwerpers, mensen die afgeslacht worden en noem het maar op wat er in die oorlog allemaal is gebeurd. Je loopt hier echt stil rond en beseft dan pas wat het land heeft door gemaakt. Als je het land nu bekijkt heeft het een enorme groei gemaakt nadat de Amerikanen het land volledig verwoest hadden. Nog steeds heeft de oorlog een invloed op het leven van de vietnamezen, er zijn nog steeds onontplofte bommen in het land te vinden waar mensen door gedood of verminkt worden en er worden nog steeds kinderen geboren met afwijkingen omdat hun ouders zijn blootgesteld aan de giftige stoffen die over het land verspreiden werden. Iets om over stil te staan dus. 

Mijn laatste dag in Vietnam naar de Mekon Delta! Dit was een hele dag dus weer vroeg mijn bedje uit. Uiteindelijk vond ik het zonde dat ik mijn laatste dag hier heb gespendeerd. Eerst een bustrip met een stop bij 3 mega grote buddhas (18 meter hoog) om een tempel. Daarna de Mekong (= een rivier) op met een boot. Hier zie je eigenlijk vrij weinig: Bruin water en heel veel bomen op de oevers. Nog gezien hoe ze kokossnoepjes maker, erg lekker, dus ook een pakje gekocht. en nog een python om me nek gehad. Raar gevoel zo'n slangenhuid, heel zacht eigenlijk maar wel dood eng zo'n beest. En om de tour af te sluiten nog in een kleiner bootje, en dat was het dan al. Dus geen floating markets waar de mekong delta zo bekend om staat. Achteraf gezien had ik op mijn laatste dag liever rond gedwaald door Saigon. Deze stad is namelijk zoveel ander dan Hanoi. Net zo chaotisch en druk (misschien wel drukker), maar een stuk moderner! deze stad heeft het drukke en de leuke kleine straatjes met kleine eettentjes van Vietnam, maar ook het moderne van de westerse wereld, zoals kledingwinkels en supermarken . Omdat dit mijn laatste dag in Vietnam aws moest ik nog wel een keer uit gaan hier. En dat heb ik geweten ook de volgende dag. Met 2 uur slaap, een opgezwollen oog en nog een beetje alcohol in mijn lijf zat ik veel te vroeg op het vliegveld te wachten. Tot overmaat van ramp bleek ik tijdens het boeken van mijn vlucht ook nog eens vergeten aan te geven dat ik baggage heb. Dus mocht ik daar ook nog eens extra voor betalen, gelukkig wel voor een aziatisch prijsje. 

Vietnam was echt een geweldige ervaring en ik zou het zo over willen doen. Het is een prachtig land om te zien en het is zo veelzijdig. Ook is het heerlijk goedkoop hier, wat het leven allemaal een stuk makkelijker maakt, en de koffie is hier zo lekker! Echt jammer dat ik het land na een volle maand weer moet verlaten. Maar aan alles komt een einde. Voordat ik naar Australie vertrek ga ik eerst 2 weekjes in Thailand spenderen. Ik ga weer terug naar Koh Tao, omdat dit gewoon een geweldig eiland is en omdat ik een advanced duikcursus wil doen, wat erg van pas schijnt te komen in Australie. En vervolgens ga ik weer terug naar Koh Phangan om nog een fullmoonparty mee te maken. Ik ben toch om de hoek van dit eiland, dus waarom ook niet? Omdat ik op deze plekken al ben geweest zal ik hier waarschijnlijk geen blog over schrijven, dus de volgende blog laat nog even op zich wachten.

Heel veel liefs,

Ans