Egypte, Aswan: tempels, musea en Lulu Faluca

Gezien ik me niet helemaal optimaal voel (iets met het gebrek aan hygiene hier en het bereiden van eten/drinken), heb ik een verplicht dagje rust, dus tijd om weer iets te schrijven!

Met de trein ben ik van Luxor naar Aswan gegaan, steeds zuidelijker in egypte, maar nog wel aan de Nijl. Zoals vaak in dit soort landen is met het openbaar vervoer gaan altijd speciaal. Aangekomen op het station, bij de ticketbalie werd me duidelijk gemaakt dat ik met spoed naar de trein moest. Geen idee welk perron ik moest nemen riep ik Aswan en werd ik naar de juiste trein geleid. Onderweg probeerde men nog mee een treinkaartje aan te smeren, maar ik wist dat ik die ook in de trein kon kopen. Het kaartje in de trein werd door de conducteur op een blaadje gekrabbeld en na 15 minuten kwam hij terug en zei hij dat ik mee moest komen. Ik wist van niets en volgde hem braaf, door het wagonnetje met bar heen (boink, boink boink, mijn backpack tegen de ruggen van de mensen aan de bar). Ik moest van hem in de eerste klas gaan zitten. Het beviel me overigens ook prima in de 2e klas. 

In Aswan aangekomen ging ik naar een van de weinige hostels hier. Ik heb vele hostels gezien, maar dit was wel een van de meest deprimerende hostels (of misschien wel de meest deprimerende) die ik ooit heb meegemaakt. Het matras had een diepe kuil in het midden, er was geen warm water om te douchen, geen schone badkamer, geen airco, het hostel bevond zich in een kelder en oh er was een camera in de dorm. Desalnietemin heb ik er 2 nachten doorgebracht. In het hostel ontmoette ik Sandra (Maleisisch), Mezm (de spelling weet ik niet, hij is Soedanees) en Beni (een Californische Mexicaan), een zeer gemixt gezelschap. Met hen ging ik naar het Afrika musuem, dit museum gaat voornamelijk over de Nijl, de landen waar het doorloopt en de grote dam die er is gemaakt waardoor er vele inheems dorpen en tempels onder water kwamen te staan doordat er een groot meer is gecreeerd. De rest van de dag hebben we weinig gedaan. We hebben wat door het stadje gelopen, waar we natuurlijk belaagd werden (vooral ik, gezien ik de blanke ben in dit gezelschap) door mensen die ons wat wilden aansmeren. We hebben verse rietsuiker gedronken, die werd voor je ogen geperst en we hebben lekker gegeten bij een lokaal restaurantje.

De volgende dag ben ik zelf ´s morgens op pad gegaan om de onvoltooide obelisk te bezoeken. Ik dacht ik neem wel het OV, dat bestaat hier uit kleine minivans die om de minuut komen aanrijden. Je hebt geen idee of het de juiste is, dat zie je niet aan de buitenkant dus je probeert dan maar uit te leggen waar je heen wilt. De eerste bus zei dat ik aan de overkant van de straat moet zijn, dus ben ik daar heen gegaan. De bus daar zei dat ik weer terug moest, maar ik laat me niet nog een keer die kant op sturen dus heb ik een taxi gepakt. Die taxi bracht me vervolgens naar het zuiden zag ik op google maps, maar ik wilde naar het noorden. Ik sprak de chauffeur aan en benadrukte nogmaals waar ik heen wilde, hij geirriteerd, werd ik de taxi uitgezet, hop in een andere taxi. Juist ja. De onvoltooide obelisk, is een grote, nouja obelisk die niet af is, meer is het niet. Een groot ding van 46 meter, met een scheur erin. Aan weerszijden van de obelisk zie je hoe men hem uit een grote steen heeft proberen te hakken. Met de bus/taxi ervaring nog vers in het geheugen ben ik lopend naar het Nubian museum gegaan. Dit staat vol met beelden, beschilderde kommen, sieraden en wat oud gereedschap, op zich wel interessant. Toen ik s middags terug kwam ben ik met Beni en met de Spaanse Jordi naar het eiland Philae gegaan, hier bevindt zich nog zo´n majesteuze tempel. Vervolgens naar een Nubian village, wat heel speciaal moet zijn. De Nubian is een inheemse volkstam, die woont in zeer kleurrijke huizen. Dit dorpje zou leuk zijn om te bezoeken, maar op het moment dat wij er waren (om een uur of 2 s middags) was het er uitgestorven. Er zijn een aantal gekleurde huisjes en veel toeristische winkeltjes en restaurantjes. Bij een restaurantje hebben we wat gedronken en we wilden weer terug naar ons hostel. Op de kaart zag ik dat we er op zich ook wel met de boot konden komen, ipv met de bus. De restaurant eigenaar wist wel iemand met een boot. Niet veel later kwam er iemand van de overkant aangeroeid. Wij met zn 3e die boot in en die arme vent met o-benen, genaamd Lulu maar roeien. Hij zou ons naar Aswan brengen, om het eiland Sehel heen, Lulu dacht daar anders over en dropte ons gewoon op Sehel. Vervolgens probeerde uit te leggen dat hij maar 1 boot (faluca genoemd hier) had en dat die alleen maar naar de overkant gaat. Hij zei dan Lulu faluca, Lulu Faluca en wees naar zijn boot om vervolgens naar de overkant van het eiland de wijzen en zeggen Lulu no faluca, Lulu no faluca. Er zat niets anders op dan een km te lopen en naar de volgende boot te gaan. Die boot moesten we uiteindelijk zelf roeien. Lopend onderweg naar het hostel kwamen we nog een groep mensen van zo´n 20 mannen en vrouwen tegen die in een zeer verhitte ruzie waren geraakt. Een van de oudere vrouwen (volledig met hoofddoek om en netjes gekleed) pakte op een gegeven moment een stok. Een man pakte die vervolgens af, niet veel later kwam ze terug met een stok van wel 2 meter. Ondertussen kwam de rest van het dorp ook kijken en rookten er rustig een sigaretje bij. 

Gezien ik de volgende dag met de Spanjaard om 3:45 uur zou vertrekken bleef ik toch nog maar een nachtje slapen in het hostel. Het tripje ging dit keer naar een van de grootste tempels: Abu Simbel. Dit complex bestaat uit 2 tempels, eentje voor Ramses, en een kleine voor zijn favoriete vrouw Nefertari. Ook een mooie feitje, UNESCO heeft deze tempels verhuisd in de jaren 60. Ze kwamen namelijk onder water te liggen door de dam en dat was natuurlijk zonde. Dus alles is verplaatst, wel dezelfde berg, maar een stukkie hoger. Kosten: €40 miljoen maar. Na al meerdere tempels te hebben gezien was ik een beetje tempel moe, en vond ik het eigenlijk niet waard om 8 uur in een bus te hebben gezeten voor maar 2 tempels, maarja dat is achteraf he. Het zijn nog steeds prachtige en indrukwekkende tempels.

Ik moet zo de 12 tot 16 uur durende nachttrein naar Cairo pakken en rond het hierbij af voor nu. De volgende keer schrijf ik verder over Aswan en de nog te bezoeken piramiden in Cairo.

Liefs,

Angela