Down under Australie: Sydney, Philip island, Geelong & roadtrip

Jaa ik zei al dat het een tijdje zou gaan duren voordat mijn nieuwe blog zou komen, dit door een gebrek aan internet en laptop. Maar hier komt er dan weer eentje hoor, ga er lekker voor zitten met een kop thee want ik heb begrepen dat het frisjes is daar.

Na weer een lange vliegtuigreis met een overstap in Taiwan kwam ik aan in Sydney. Brett haalde me op van het vliegveld. Overdag hebben we niet zo heel veel gedaan, wat na zo'n lange vlucht had ik niet heel veel energie over. Dus lekker filmpje kijken samen met de puppy (ze hebben hier een heel leuk hondje) op de bank in slaap gevallen. Deze week heb ik eigenlijk helemaal niet zo veel gedaan, ik vond het namelijk heerlijk om lekker op de bank rond te hangen. Tijdens het reizen moet je zoveel dingen bekijken in zo'n korte tijd, daarom vond ik het nu fijn om het wat rustiger aan te doen. Dat betekent niet dat ik helemaal niets heb gedaan. We zijn een aantal keer uit eten gegaan. We hebben in Darling Harbour de ferry genomen naar Manly. Darling Harbour is de beroemde haven met de brug en Opera House. Manly is een wijk in Sydney, maar ligt aan het water en heeft dus een strand (een van de vele stranden hier). Er hangt hier een chill sfeertje, mensen zijn wat meer laidback hier. Er lopen op het strand ook allemaal van die veranen, of mega hagedissen, wat jij wilt. Het is overigens verboden om die beesten aan te raken. Van alles is hier trouwens verboden, ze zetten maar al te graag bordjes neer over de verboden en dat je een boete krijgt als je het wel doet. Op een zeer winderige dag zijn we ook nog naar een soort baaitje gegaan, met heel veel rotsen. Daar staan ook nog een paar bunkers die het land moesten beschermen in de oorlog. Ook hebben we het beroemde Bondi beach bezocht. Nu was het nog relatief rustige, maar in het hoogseizoen (het is hier nu net lente) is het hier ontzettend druk. Ik vind het hier trouwens erg fris! Eerst vietnam 40°, toen tailand vond ik al wat frisser met 33° en nu Sydney 17° overdag. Dus ik heb maar even een paar vestjes gekocht en een lange broek. De zon gaat ook vrij vroeg onder (uur of 6) en als die weg is, is het meteen goed fris.

Op de zaterdag zijn we naar Defqon1 gegaan. Defqon1 is een muziekfestival van een nederlands bedrijf. Ik was zelf 2,5 maand geleden ook al naar de nederlandse versie geweest in biddinghuizen, en ik had me vlucht naar australie zo geboekt dat ik naar dit festival kon gaan, zo graag wilde ik hier naar toe. Omdat ht een nederlands bedrijf is mogen nederlanders op vertoon van hun paspoort voor $50 naar binnen in plaats van $170, mazzeltje dus! Dus zaterdag in mijn oranje outfit naar Defqon, met de Nederlandse vlag op mijn wangen. En overal kom je nederlanders tegen! Eerst al in de shuttle bus vanaf het station, de buschauffeur was nederlands en ik kwam ook een groep jongens tegen in de bus die nederlands waren. En op het festival zelf kom je zo veel mensen tegen die in het oranje lopen (en dus  ned. Zijn) echt zo leuk! Echt een geweldig feestje gehad hier, voelt net zoals thuis, maar dan wat kleiner. In nederland zijn er 14 podia en hier maar 8. En ook het aantal bezoekers is minder: 60.000 versus 30.000. Maar het regent hier in ieder geval niet, wat thuis wel altijd het geval is.

Na een weekje bij Brett te zijn geweest nam ik het vliegtuig naar Melbourne. Brett had een week vrij genomen voor mijn komst en op woensdag moest hij weer beginnen, dus vertrok ik richting het zuiden. De vlucht syd-melb duurt 1,5 uur, kan je nagaan hoe groot dit land is (even ter vergelijking: een vlucht van amsterdam naar praag duurt ook 1,5 uur).

In Melbourne had ik een hostel geboekt met natuurlijk de goedkoopste kamers die ze hebben want het is hier al duur genoeg. Toen ik aankwam bleek ik een upgrade te krijgen, namelijk de sanctuary, dit betekende de meisjes kamer, jongens zijn niet toegestaan, zelfs niet in de gang! Ik kreeg er wel gratis haar conditioner voor, beter beddengoed, een gratis handdoek en elke dag van 8 tot 9 uur ’s avonds gratis champagne, nou kom maar op met die champagne! Een echt party hostel dit! Elke avond wel een ander feestje en omdat het een hostel is, is de alchohol wat minder duur dan in een baar. Ook kreeg ik bij aankomst in dit hostel 5 gratis drank vouchers van de eigenaar van het hostel omdat ik zijn vader had ontmoet in Vietnam, nog een mazzeltje dus. Het is bijna onmogelijk om niet te drinken hier! In totaal 3 nachtjes hier geslapen en lekker door de stad gestruind. Nog met iemand afgesproken die ik op Defqon1 ontmoet had en die in Melbourne woont en met een dutchie afgesproken die ik kende van Nederland. Die was toevallig ook in Melbourne, dus moesten we even meeten natuurlijk.

Na 3 nachtjes Melbourne ben ik naar Philip Island gegaan. Ik heb hier namelijk een baan aangeboden gekregen van iemand die ik in Hanoi (Vietnam) had ontmoet. Veel details had ik nog niet ontvangen dus ik had niet echt een idee waar ik ging werken en wat ik ging doen. Ik werd opgehaald door mijn manager vanaf het treinstation. Hij heeft een kamer over in zijn huis waar ik mag verblijven. Na een korte stop in mijn nieuwe huis gingen we meteen door naar mijn nieuwe werk. Vandaag was de grand final van australisch football dus daar moest op gedronken worden. Omdat ik nieuw was kreeg ik meteen al drank voor me neus geduwd en aan het einde van de wedstrijd was ik al aardig aangeschoten en ik moest nog beginnen met werken! Gelukkig kon ik een dutje doen voordat ik begon met werken. Ik had nog steeds geen ideee wat ik die avond gig doen en het werd er tijdens het werken ook niet veel duidelijker op aangezien iedereen aan het rond rennen was en niemand tijd had om me ook maar iets uit te leggen. aangezien ik nog nooit in de horeca heb gewerkt mocht ik beginnen met glazen wassen, spannend. Ik zal even wat vertellen over waar ik werk: overdag is het een restaurant en in het weekend wordt het omgetoverd tot een club en gaat de zaal boven ook open. Mijn eerste werkdag was vrij hectisch omdat er niet genoeg personeel was die dag en omdat er na de grand final meer bezoekers waren dn normaal. Ik heb echt super leuke collega’s om mee samen te werken. Het is een grote familie hier. Omdat ik zelf geen vervoer heb komt er altijd iemand me halen en thuis brengen, niet dat het ver is, maar het is toch wel een half uur lopen. Naast de glazen afwassen mag ik ook serveerster zijn in het restaurant. Ik ben mezelf cocktails aan het leren zodat ik ook bar kan gaan doen, maar ik ben gang dat dat nog wel even duurt aangezien er zo veel cocktails zijn die ze serveren. Het goede nieuws is dat ik mijn cocktails zelf mag opdrinken nadat ik ze gemaakt heb. Dat komt er op neer dat ik wekenlang nog nooit een shift nuchter heb gedraaid hier, maar dat schijnt niet uit te maken, de managers lopen zelf ook shots te nemen.

Ik zal even wat vertellen over waar ik me bevind. Philip Island ligt op 2 uur rijden van Melbourne af, we noemen Melbourne hier de city omdat we zelf niet echt in een stad wonen. 2 uur rijden in Australië is niet zo heel veer dus elke week gaat er wel iemand naar de city om te shoppen, uit te gaan of familie op te zoeken. Philip island is een eiland, maar is verbonden met het vaste land door middel van een brug, dus we hoeven gelukkig niet op een veerboot te wachten. Het eiland kent zo’n 9000vaste inwoners, maar de populatie groeit enorm in de zomer. Mensen ontvluchtten vaak de stad en zoeken dan hun vakantiehuisje hier op. Ook veel toeristen komen op het eiland af. Je kan namelijk koala’s bezoeken, een helicoptervlucht maken en penguins bekijken (die lopen hier gewoon vrij rond), skydiven en nog veel meer leuke dingen. Ik heb tot nu toe nog weinig gezien hier want het weer is hier niet al te best geweest (7° ’s nachts en veel regen) en ik moest veel werken. Plus alles is hier nieuw voor mij dus moet alles nog een beetje ontdekken. Over een weekje is hier een grote race op het circuit: Moto GP, dit schijnt mega druk te worden hier, chaos dus!

Het is al halverwege oktober en ik heb nog niet heel veel gezien op het eiland vanwege het weer, maar samen met Ryan (die heb ik hier ontmoet) heb ik wel een paar dingen gedaan:

Het koala reservaat: dit is eigenlijk gewoon een stukje natuur, maar waar de koala’s veilig kunnen wonen en gevoerd worden. In totaal 3 koala’s gezien die allemaal in een boom liggen te slapen. Ik weet niet hoe ze het doen: zo comfortabel liggen op een paar takken en er niet vanaf vallen terwijl ze slapen. Ze zien er wel mega schattig uit die beestjes, maar ze zijn eigenlijk oersaai + het enige wat ze doen is slapen. In het park lopen ook wallabies (soort kangaroo) rond, maar die verstopten zich vandaag.

Pelikanen wezen kijken. Elke dag om 12 uur worden de pelikanen gevoerd. Echt enorme vogels! Ze zien er nogal lomp uit wanneer ze proberen om een vis in te slikken in 1 keer. Ik heb er ook stiekem eentje over zijn hoofdje geaaid. Toen Ryan ze probeerde te aaien werd hij bijna gebeten.

Een half uur van het eiland is een kolenmijn die tot 1986 in gebruik was. Er zijn in dit gebied meerdere kolenmijnen maar alleen deze is open voor bezoekers. Met een helmpje op je hoofd en een gids mag je naar beneden. Zo’n 62 meter onder grond. Reuze interessant wat die vent te vertellen had over hoe ze vroeger te werk gingen, hoe de mensen leefden en de ongelukken die wel eens gebeurde. Boven de kolenmijn stonden nog een paar huisjes die toonden hoe de mensen vroeger leefden.

Vandaag na me werk naar Geelong gegaan, dus ik kwam vrij laat aan (met het openbaar vervoer duurde dit tripje zo’n 4 uur). Ik bleef slapen bij Ryan, hij had namelijk gezegd dat als ik een paar dagen vrij was naar Geelong moest komen, niet wetende dat ik ook echt zou komen. Heel schattig, zijn moeder had voor mij een gingerbread mannetje gekocht en op mijn slaapkamer gelegd. In Geelong zijn we de eerste dag wat toeristische dingen gaan doen: de pier gaan bezichtigen, langs het strand gelopen en de botanische tuinen gaan bekijken. In de tuinen zagen we ook een possum (geen idee hoe zo’n beest in het nederlands heet, maar het is een soort groot knaagdier) in een boom zitten. Ik helemaal blij want ik vind het vet leuk om beestjes “in het wild” tegen te komen. Uiteindelijk bleek het beestje dood te zijn. Iets minder spannend dus. Verder nog trampoline gesprongen in een hal met mega veel trampolines en mega veel kids natuurlijk. Vervolgens naar een golfbaan gegaan, niet om te golven, maar om de kangaroos te bekijken. Die wonen daar los op het veld en omdat mensen daar golfen zijn ze gewend aan mensen en kan je heel dichtbij komen, tot ongeveer 1 meter. Eigenlijk zijn het hele gekke beesten, hele korte armpjes waar ze op leunen als ze gras eten en los lopen ze ook al ze langzaam gaan, als ze snel gaan dan hupsen ze natuurlijk op z’n kangaroos. Tot nu toe had ik alleen nog maar kangaroo op mijn bordje gezien (yummy!), dus het was leuk om ze in levende lijve te zien. De volgende dag gingen we naar een zipline, maar dat was wel 2 uur rijden. Daar aangekomen zagen we een bordje dat wees op watervallen in de buurt. Dus zijn we die eerst gaan bezoeken in het national park. Lekker gewandeld in het park tot we de waterval tegen kwamen. Daarna nog even op een paar rotsen in de rivier gezeten en genoten van de rust en stilte. Vervolgens door naar de zipline war we net op tijd aankwamen voor de laatste sessie! Helmpje op, veiligheidsharnas aan en uitleg gekregen en toen mochten we gaan. Ryan vond het maar doodeng, maar ik twijfel vaak aan zijn mannelijkheid. Eigenlijk stelde die zipline niet zo veel voor. Gewoon een lijn tussen 2 bomen op 40 meter hoogte, variërend in lengte van 19 meter tot 70 meter lang. Uiteindelijk 8 keer getokkeld, maar ik had er meer van verwacht, zeker voor die prijs! Hierna nog een deel van de great ocean road bekeken. De great ocean road is een hele lange weg die langs de kust loopt. Deze weg is gemaakt door de soldaten na de eerste wereldoorlog. Die moesten een baan hebben en werden daarom op dit project gezet. We hebben beroemde stranden bezocht zoals Bell’s beach, dit strand is beroemd omdat hier grote surfwedstrijden worden gehouden. De great ocean road heeft echt prachtige uitzichten op het strand en op cliffs. Ook nog een prachtige zonsondergang mogen meemaken boven de zee. En we zagen nog een overstekende koala! Eindelijk een koala in beweging. Zodra hij de weg had overgestoken ging hij een boom in om te slapen, typisch. Verder nog een enchidna gezien (een soort grote egel) en natuurlijk meer kangaroos! De volgende dag weer terug naar het eiland, maar eerst nog een stop in Melbourne gemaakt om een drankje te doe met iemand die ik ontmoet had op de weg naar Geelong.

Na 9 weken te hebben gewerkt op het eiland was het tijd om deze plek te verlaten. Ik heb nog 6 dagen voordat ik naar Fiji vlieg dus genoeg tijd voor een roadtrip. Dit deed ik met Ryan, hij heeft namelijk geen baan en is altijd in voor een leuke activiteit. We hadden van te voren nog niet echt een plan maar de eerste bestemming hadden we al snel bedacht: de Grampians, een nationaal park met bergen die je kunt beklimmen, met mooie uitzichtpunten waar je naar toe kunt wandelen (en soms rijden, lekker lui!). onderweg naar de grampians reden we nog bijna een kangaroo aan. We dachten dat we hem geraakt hadden, maar hij hupste na het voorval weer vrolijk verder zonder schade gemaakte te hebben aan de auto. Geen idee hoe dat beest ontkomen is.

We kwamen pas vrij laat aan (uurtje of 7), dus veel konden we niet meer doen. Wel nog wat rondgelopen in de buurt en kangaroos, emu’s (die grote vogels) en papegaaien gezien, alles loopt en vliegt hier gewoon vrij rond. De volgende dag vroeg op want Ryan had zijn wekker per ongeluk om 7 uur ’s morgens gezet, was ik niet zo blij mee. Maar we konden wel vroeg de natuur in. We zijn naar een aantal uitkijkpunten gegaan en hebben een aantal wandelingen gemaakt. We wilden erg graag gaan klimmen maar alles was al volgeboekt. We wilden nog wel een nachtje blijven, maar we hadden het gevoel dat we wel alles gezien hadden dus zijn naar Mount Gambier gereden. Hier had ik een hostel geboekt in een oud gevangenis. Een ontzettend leuk en speciaal hostel. De enorm gastvrije eigenaar woont er zelf ook met zijn gezin. Na een kleine rondleiding in de gevangenis raadde hij aan om naar het blue lake te gaan. Dit meer wordt zo genoemd omdat het water heel helder blauw is. Het meer ernaast heeft daarentegen een grauwe kleur zoals elk ander meer. Wat nog frappanter is, is het feit dat het blue lake van kleur verandert. Van april tot en met oktober is het blue lake ook saai en grauw maar in november verandert het in een paar dagen tijd tot helderblauw. De meren liggen in kraters die ontstaan zijn tijdens vulkanische uitbarstingen jaren geleden. De tweede dag in dit stadje zouden we vroeg opstaan om een cavetour te gaan doen, maar in plaats van gewekt te worden door de wekker kwam de eigenaar binnen om te zeggen dat we moesten uit checken. Dit keer had Ryan gezegd dat hij de wekker zou zetten, maar had hij het niet gedaan, niet te vertrouwen die jongen! In het midden van dit stadje is een enorme sinkhole waarin je kan afdalen. Met alle bloemen hier en de kleine waterval voelt het bijna tropisch aan (alleen het weer zit niet zo mee). Een sinkhole is een grot/ruimte waarvan het dak is ingestort waardoor er dus een gat ontstaat. Er is hier ook een bezoekerscentrum wat uitlegt geeft over de meren in de buurt, de grotten, cavediving en de vulkanische uitbarstingen. 15 minuten buiten het stadje is er nog een meer wat little blue lake wordt genoemd. Alle meren staan in verbinding met elkaar, zo ook deze. Dit meer heeft dan ook helder blauw water. Het weer zat niet erg mee, anders had ik er een duik ingenomen. Nog een sinkhole bezocht aan de rand van de stad. Prachtige bloemen staan er beneden in de sinkhole, en een heerlijk temperatuurtje omdat hier geen wind waait. Vervolgens een wildlife trail gevolgd aan de voet van een van de meren. Veel spectaculairs kwamen we niet tegen (vogels, slapende koala’s en kangaroos), maar het is wel leuk dat ze zo’n natuurparkje hebben in het midden van de stad. ’s Avonds, toen het net begon te schemeren, zijn we terug gegaan naar de tweede sinkhole. De eigenaar van de gevangenis had ons verteld dat de possums dan uit hun schuilplaats komen. We hadden een half brood voor ze meegenomen maar dat bleek uiteindelijk niet genoeg te zijn. Zodra we aankwamen in de sinkhole kwamen overal possums vandaan. Ze zijn vrij tam dus ze pakken gewoon voedsel uit je hand. Uiteindelijk had ik een possum op me schoot gelokt en die zat op mijn laatste stukjes brood te knabbelen. We zagen ook nog een baby possum op de rug van zijn mamma. De volgende dag begonnen met een tour bij het blue lake. We zijn met een lift 30 meter naar beneden gegaan, maar ondanks dat je zoveel meter naar beneden gaat zit je nog steeds niet op het waterpeil van het meer. De gids legde wat dingen uit over het meer, de kleur en het pompstation wat daar in gebruik is. Het water uit het meer wordt namelijk gefilterd en voorziet 20.000 mensen van drinkwater. Na deze tour naar de engelbrecht cave gegaan. Dit is een droge grot, ondanks dat er meren in staan. Er druppelt namelijk geen water door de grond de grot in door de laag vulkanisch basalt boven de grot. Best indrukwekkend het hele grottenstelsel daar. Je kan er ook duiken, maar dan moet je jarenlange ervaring hebben en een certificaat. Het kan namelijk best gevaarlijk zijn om daar te duiken en in het verleden zijn mensen daar dan ook omgekomen. Het water in dit ondergrondse meer is zo helder dat je op z’n minst 10 meter zicht hebt. Na deze grot hadden we de smaak te pakken gekregen en wonnen we wat informatie in over grotten in de buurt. Dit bracht ons naar de princess margaret rose cave, zo’n 20 minuten rijden van mount gambier en op onze weg naar de great ocean road. Deze grot is een natte grot, dus er sijpelt water door het plafond heen wat prachtige stalagmieten en stalactieten oplevert. Ongelooflijk dat dit jaren kost om een klein stompje te vormen. En sommige stalgmieten/stalactieten zijn zo groot dat ze van plafond tot vloer reiken. Na deze grot op naar de volgende plaats. We hadden weer eens geen plannen en besloten gewoon te rijden tot we weer wat leuks tegen kwamen. Zo kwamen we uit in een heel klein plaatsje (200 mensen) genaamd Nelson. Hier mondt de Glenegl rivier uit in de zee. Verder niet een heel speciaal plaatsje, dus na een korte stop gingen we weer verder. We besloten vandaag om naar Warnambool te gaan. Om geld te besparen en gewoon omdat het kan hadden we bedacht dat we in de auto ging slapen, best een leuk avontuur. We hadden wel een matrasje om in de auto te leggen en kussens en een deken. Het viel me allemaal best wel mee, ik had het krapper verwacht. Maar met de achterbank omlaag en de bagage op de stoelen voorin gaat het allemaal best prima. Voordat we naar “bed” gingen nog even het toilet bezocht in de McDonalds (hier in aussie trouwens Macca’s genoemd) en nou maar hopen dat we ’s nachts niet naar het toilet moesten. Het bleek allemaal best comfortabel in die auto want we sliepen die dag uit tot 10 uur. Vandaag weer een stuk van de great ocean road gedaan. Ik had namelijk de 12 apostels nog niet gezien en dat is echt een must als toerist schijnbaar. Onderweg hier naar toe op heel veel plaatsen gestopt waar uitzichtpunten zijn en kleine baaitjes. Tegen de tijd dat we bij de 12 apostels aankwamen ha dik het wel gehad met de mooie uitzichten en rotsen in de zee (de 12 apostels zijn gewoon een paar grote rotsen in de zee en er staan heel veel aziaten die er foto’s van maken). En alhoewel de kust hier pracht blijft, is dit uitzichtpunt niet heel veel specialer dan de anderen. Ze hebben trouwens zoveel uitzichtpunten hier, als je naar al deze uitzichtpunten gaat dan duurt het nog wel even voordat je van a naar b bent. Na de great ocean road ging ik alleen verder naar Melbourne. Ik ging hier nog even meeten met iemand die ik 2,5 maand geleden ontmoet had en de volgende dag zou ik het vliegtuig nemen naar Fiji!

Sorry voor de mega lange blog, maar ik kon het niet eerder schrijven. Ik hoop dat je er een beetje van genoten hebt en ik hoop zo snel mogelijk de foto’s up te loaden.

Fijne feestdagen iedereen en veel liefs!