Egypte, Hurghada en Luxor: De grote, hete zandbak met een groene oase.

Nadat ik eerst van alle kanten bang werd gemaakt over Egypte en het ´s nachts landen kwam ik toch echt ´s nachts aan in Hurghada. Zonder politie escort, maar met een taxi ben ik naar mijn hostel gegaan en ik heb het zowaar overleefd! Ik had wat verkeerd gedaan met mijn boeking en het hostel was bijna elke dag volgeboekt terwijl ik dus maar 2 nachten had geboekt, wat resulteerde in elke dag in een ander bed slapen, soms in een dorm, soms in een double room. Maar dat mag de pret niet drukken. De volgende dag wilde ik acclimatiseren en dat was nodig ook! Om 10.00 uur ´s morgens was het al 34 graden! Ik ben eerst naar de marina gelopen, afgezien van een tourbusje met mensen was het er uitgesotrven, net zoals de straten, maar dat is ook niet zo gek met die temperaturen. Het water in de marina is pracht blauw en er liggen een aantal boten die net zo duur zijn als een gemiddeld Amsterdams appartement. Na de marina ben ik naar een prive strand geslenterd. Bijna elk strand is hier opgekocht en hoort bij een hotel of resort. Dat betekent dat je dus moet betalen voor het strand als je niet in het hotel/resort slaapt. Het houdt ook in dat je een handdoek krijgt van een mannetje, die hem vervolgens ook op je bedje legt en dat er een ander mannetje het strand en de strandbedding staat te harken. Vraag me niet waarom. De zee heb ik uiteindelijk niet aangeraakt, ik ben veilig onder mijn parosolletje gebleven. ´s middags heb ik nog een quad tour gedaan in de woestijn. Elke 10 minuten stopten we om een fotoshootje te houden, voor de foto´s moet je achteraf natuurlijk gewoon betalen. Dat quad rijden is me nogal wat, je rijdt namelijk over een zeer hobbelige ondergrond en bochten maken is ook vreemd. Geef mij maar mijn motor met 2 wielen en asfalt. Na een tijdje snapte ik eindelijk hoe je goed bochten kan maken. We stopten in the middle of nowhere waar ze wat hutjes hadden neergezet en wat kamelen naar toe hadden verhuisd. Op die kamelen kon je een ritje maken, maar ik zag hoe ze werden behandeld en heb hier dus niet aan meegedaan. Als de zon onder is, komt de stad tot leven en bruist het zowaar. Er zijn vele mannen die op straat alle toeristen aanspreken en die geen nee accepteren. Het beste om te doen is als je doof bent. Op deze reis heb ik een aantal Arabische woorden geleerd: nee, ga weg en genoeg. Dat zegt ook wel wat over de mannen he? Gelukkig was ik wel al gewaarschuwd voor de mannen die denken dat ze onweerstaanbaar zijn. Dit leidt soms tot uitnodigen om iets te gaan eten of drinken terwijl je net 1 minuut met hen hebt besproken.

Ik wilde heel graag gaan duiken. Uiteindelijk heb ik 2 dagen gedoken, met 2 verschillende maatschappijen. De ene maatschappij had een prachtige boot met zonnedek, maar de duiklocaties waren erg magertjes. Dus ben ik de volgende dag met een andere maatschappij gaan duiken en daar had ik meer geluk, 2 diepe duiken met prachtig koraal en vissen. Precies wat je verwacht van Egypte. 

En toen was het tijd om naar een ander plaatsje te gaan met de bus. Onderweg zie je veel lemen hutjes en huisjes die iets steviger zijn maar nog steeds geen bouwkundige hoogstandjes: huisjes van 1 verdieping met de 2e verdieping in aanbouw, waar alleen nog maar de palen er bovenop staan. Ik kruiste ondertussen Egypte en zag voornamelijk zand, zand en dan plots groen! Dat is wanneer de bus het gebied rondom de Nijl betreedt. Wat een verschil zeg! Groen land tot aan de bergen, die wel weer droog zijn. Prachtig! Toen de ergste hitte weg was in Luxor ben ik naar Karnak en Luxor gegaan. Karnak is het grootste, religieuze bouwerk van de wereld. Je mag als toerist alleen het gedeelte dat gewijd is aan de zonnegod Amon Ra betreden. Het bestaat uit gigantische hoge pilaren van wel 40 meter hoog, beelden die uit 1 stuk zijn gehakt en natuurlijk schilderingen en hyrogliefen. Sommige stukken zijn beschadigd door een grote aardbeving lang geleden. Maar veel ziet er nog erg goed uit, zeker als je bedenkt dat het er al 3000 jaar staat. Hoe hebben ze dat gedaan he? De Luxor tempel is al even indrukwekkend. Van karnak naar Luxor loopt een weg van 3 km waar aan weerszijden sfinxen staan, de hele weg lang. Ik heb ook nog geleerd hoe men papyrus maakt, dit werd gedaan met de stam van de papyrus bloem, die uiteraard in de Nijl groeit. Een erg leuk en educatief tripje dus. 

De volgende dag ben ik al vroeg met gids en een Fransman genaamd Pierre naar de Westbank gegaan. Er is hier geen brug, dus dan maar met de boot. Ze doen hier namelijk graag aan werkverschaffing: meerdere mannetjes op 1 plek die een beetje rondhangen, politie die ligt te slapen in een auto, of meerdere mannetjes bij een toeristische hotspot die je kaartje scheuren. De Westbank was vroeger gewijd aan de doden, dus daar vind je de graven van de farao´s. Tegenwoordig mag er wel gewoond worden. We startten bij de Valley of the Kings, hier zijn meer dan 60 tombes in de grond gevonden, en onlangs hebben ze er nog meer gevonden. De doden lagen in een kamer aan het eind van een gang die varieert in lengte. Soms werden de vrouw en kinderen hier ook begraven. De muurschilderingen hier zien er nog kleurrijk uit, maar dat is ook niet zo gek zo onder de grond. Vervolgens was de tempel van koniging Hatshepsut aan de beurt, deze bestaat uit 3 terassen tegen de berg aan en bevat natuurlijk ook weer grote beelden. Als laatste gingen we naar de kolossen van Menmon, dit zijn 2 grote... uhh kolossen van beelden.

Waar ik erg om moet lachen in dit land is de mate van schijnveiligheid: de politie draagt geen kogelvrije vesten, want dat is te warm, dus die leggen ze gewoon op een stoel. Ook moet je tas bij toeristische plekken en station door een x ray net zoals bij het vliegveld en moet je zelf onder een poortje door dat altijd piept. Of wat dacht je van het controleren van de auto op bommen, maar als de chauffeur aangeeft dat hij een toerist van Nederlandse afkomst in zijn auto heeft, dan is het allemaal goed en mag je meteen doorrijden. Covid bestaat hier ook niet echt, je hoeft nooit een mondkapje op, tenzij je de marina wilt betreden, die zich gewoon buiten bevindt, dan moet je je mondkapje op, door het poortje (nog steeds buiten) en dan mondkapje weer af.  Wat ook erg grappig is, dat ze hier in duitse auto´s rijden, met de auto Duitse nummerplaat er nog op en daar overheen de Egyptische. De auto´s en motoren zijn hier helemaal een grap, men rijdt hier soms zonder licht, soms met alleen de alarmlichten, of met blauwe koplampen, want waarom zou je ook goed zicht nodig hebben he? Andere voertuigen hebben dan wel weer heel veel licht. Bijzonder!

Ok, volgende keer weer meer! Dan gaat de trip verder naar het plaatsje Aswan.

Liefs Angela