Thailand: Tropische eilandjes, Duiken, emmers, verf en 7/11

Daar gingen we weer, op reis! Van Mandalay, Myanmar naar het party eiland Koh Phangan in het zuiden van Thailand. En dit bleek me toch een reis te zijn. Het kostte ons 27 uur, 1 vliegtuig, 2 tuktuks, 1 metro, 1 bus en 1 ferry voordat we aankwamen. Het grootste deel van de reis heb ik natuurlijk geslapen, maar toch! Aanvankelijk dachten we dat we alle tijd hadden om van het vliegveld van Bangkok naar het treinstation te komen. Maar uiteindelijk bleken we maar 3 kwartier speling te hebben, en in dat 3 kwartier moesten we nog best veel doen! We dachten namelijk dat we treintickets hadden geboekt voor de slaapwagon van Bangkok naar Surat Thani, maar toen we aankwamen op het treinstation bleek dat dus niet het geval te zijn en moesten we nog een ticket boeken. De slaapwagonnen waren allemaal uitverkocht, wat betekende dat wij een 3e klas ticket kochten. Wij zaten dus 12 uur lang in een wagon met gewone stoelen, met slecht werkende ventilatoren en compleet vol met mensen met heel veel bagage. Zelfs op de grond sliepen de mensen! Maar ach deze reis was voor een goed doel, namelijk de Fullmoonparty op Koh Phangan.

De avond voorafgaand van de Fullmoonparty is er nog een jungleparty, we hadden goede verhalen gehoord en aangezien wij niet vies zijn van een feestje zijn we daar natuurlijk heen gegaan. Uiteindelijk bleek het totaal niet leuk te zijn en gingen we binnen een half uur al weer naar huis. De volgende dag werd ik wakker met koorts en voelde me ik helemaal niet goed. Maarja ‘s avonds is die fullmoonparty dus slaan we er ons gewoon doorheen met een paracetamolletje. Uiteindelijk bleek de fullmoonparty een groot succes. Overal op het strand is er muziek, overal kan je emmertjes met drank kopen en overal zie je mensen lopen die verf op zich hebben. 3 weken na dit feestje vind ik nog steeds verf op mijn kleding en slippers. Daar draait het een beetje om bij dit feestje, zo kleurrijk mogelijk bij lopen, en natuurlijk heel veel plezier hebben. En plezier dat Charlotte en ik hebben gehad! Wat een idioten lopen daar rond op dat feest, het is al een groot feest om naar die mensen te kijken. We hadden grote pret om te zien dat mensen in de zee zwemmen, terwijl nog geen 5 meter verderop iemand staat te plassen. Uiteindelijk hebben we gefeest tot we honger kregen en we het verstandig vonden om een keer naar huis te gaan, het was inmiddels dan ook al 8 uur ‘s morgens. De rest van de paar daagjes hebben we vrij weinig gedaan op Koh Phangan. Ik bleef koorts houden en me ziek voelen dus we deden het rustig aan. We hebben wat gewinkeld, een massage genomen, een beetje gegeten voor zo ver ik dat kon en geschuild voor de buien. Ons plan was om 3 nachtjes te blijven, maar we hebben nog een nachtje bij geboekt omdat ik me niet zo lekker nog voelde en het beter uit kwam met de ferry naar Koh Tao.

Na 4 nachtjes slapen op Koh Phangan gingen we met de ferry naar Koh Tao. De boot bleek zo’n 1,5 uur vertraging hebben waardoor we pas rond 9 uur op Koh Tao aankwamen. We hadden voor het eerst niks van te voren geboekt en dat hebben we geweten ook! Het hele eiland zat bijna volgeboekt en na dik een uur lopen met onze backpack om hebben we maar een veel te dure hotelkamer geboekt voor 1 nachtje. De volgende dag zijn we gelukkig naar een goedkoop hostel verhuisd. Het plan op Koh Tao was om te gaan duiken, maar ik was nog niet helemaal beter. Ik besloot toch maar eens naar de dokter te gaan om uit te vogelen wat ik had. Na 1 minuut bij de dokter te hebben gezeten bleek dat ik een virusinfectie had, hij dacht misschien zelfs aan dengue. Dit hield in dat ik de komende 4 dagen nog niet mocht duiken, dus waren we genoodzaakt om nog langer op dit eiland te blijven. Maar zo’n ramp is dat niet om op dit tropische eiland te zitten. We hebben wat geluierd, in het zonnetje gelegen, een paar cocktails gedronken en uiteraard lekker gegeten.

Na een paar daagjes rust was ik er helemaal klaar voor en startte ik met mijn Open water cursus. De eerste dag bestond uit het kijken van een film van 2 uur lang, dit was blijkbaar zo vermoeiend dat ik in slaap viel. De 2e dag was in het zwembad. Ik had een lekker klein groepje met 2 andere Nederlandse meiden en mijn duikinstructrice kwam ook uit Nederland. In het zwembad moesten we allerlei handelingen verrichten die we de volgende dag ook in de zee moesten doen. Je moet onder andere je masker vol laten lopen met water en dan weer leeg krijgen, je gewichten af doen en doen alsof je zonder lucht zit. Je masker vol laten lopen is trouwens doodeng! Ik vind het echt verschrikkelijk. De volgende dag moesten we ons “examen” doen, wat een eitje was! Zelfs met de minimale inspanning die ik had verricht om te leren heb ik het met 1 fout gehaald. In de middag gingen we de boot op om in de zee te gaan duiken. Ook vandaag moesten we handelingen verrichten om te laten zien dat we het onder de knie hebben. Maar gelukkig is er ook tijd om lekker naar de visjes te kijken en naar het koraal. Omdat ik het toch wel erg koud had na mijn eerste duik, kreeg ik over mijn wetsuit nog een wetsuit aan. Das toch best knap lastig om die dingen aan én uit te krijgen! Op dag 4 gingen we onze laatste 2 duiken doen, om 6 uur ‘s  morgens moesten we al aanwezig zijn om onze spulletjes te pakken. Ook vandaag hebben we heerlijk gedoken en konden we wat meer genieten van de omgeving om ons heen. ‘s avonds werd er bij de duikschool het filmpje vertoond die ‘s morgens was opgenomen op de boot en tijdens onze duiken. Dit bleek een hilarisch filmpje te zijn, omdat je mij ziet vechten met mijn wetsuit, en mij als een dronkelap over de boot ziet zwalken omdat de golven nogal hoog waren. Ook zie je ons tussen de visjes zwemmen en ons masker af en op doen. Helaas heb ik die film niet gekocht omdat ik 55 euro voor een dvd toch echt te veel vond. Omdat ik mijn open water en Charlotte haar advanced duikcursus hadden afgerond vonden we dat we een reden hadden om een drankje te doen en hebben we voor 1 laatste keer het eiland onveilig gemaakt. De volgende dag hebben we heerlijk relaxed een massage genomen (het zal eens niet) en genoten van het weer. Toen was het alweer tijd om dit geweldige tropische eilandje te verlaten, voor een ander geweldig tropisch eilandje: Koh Phi Phi, maar dit bewaar ik voor de volgende keer.

Thailand is trouwens geheel anders dan Myanmar. Terwijl je in Myanmar terug gaat in de tijd zijn de eilandjes bij Thailand volledig verwesterd en lopen er veel toeristen rond. De mensen zijn hier natuurlijk ook weer erg aardig en lachen altijd naar je, maar ze zijn toch anders aardig dan in Myanmar. In Thailand weet je dat ze voornamelijk aardig zijn omdat ze weten dat er geld mee te verdienen valt, terwijl Myanmar nog niet zo toeristisch is dat de mensen die instelling hebben. Wat wel geweldig is hier in Thailand zijn de supermarkten: seven eleven. Na 11 dagen geen supermarkt te hebben gezien is het toch wel erg fijn om af en toe een supermarkt in te kunnen lopen voor een flesje water of gewoon om te genieten van de airco. Op sommige dagen gingen we zelfs 4 x per dag even de 7/11 in, ‘s morgens voor een ontbijtje, ‘s middags voor een cakeje en ‘s nachts voor een tosti. Ze verkopen bij de 7/11 allemaal dingen die wij niet kennen en waarvan we niet weten wat het is. Dit levert bij ons natuurlijk weer heel veel pret op, want wij kopen dat soort dingen gewoon om te kijken wat het is en of het lekker is. Het is toch allemaal zo goedkoop dus waarom niet!

Volgende keer reis ik af naar Koh Phi Phi en Bangkok.

Liefs