Australie: Bananen, bananen en nog eens bananen

Ik heb mijn eerste 7 weken op de farm overleefd hoor! En het valt wel mee allemaal. Het werk is wat minder verschrikkelijk geworden, je legt je er maar gewoon maar bij neer dat je dit voor de komende 3 maanden moet doen en je telt de dagen naar het weekend af. Ik heb 2 weken in de schuur gewerkt en de 3e week op het land gewerkt, bladeren van de bomen afsnijden in de stromende regen. Dus enorme regenjassen het land op gegaan. We beginnen ‘s morgens al om 6.15, maar dan is het nog donker. We begonnen wel ietsjes later dit keer, want in het donker zie je die bladeren niet zo goed. Ik droeg mijn bril niet op dus ik kan niet zo goed zijn welke bladeren ik er nou vanaf moet snijden. En ik vond het ook wel een beetje lastig om met zo’n zeis om te gaan. Het is overigens een vlijmscherp mes en ik was heel erg bang dat ik in de modder uit zou glijden en dan verkeerd zou landen met dat mes. M’n baas vond dat mijn oog-hand coordinatie niet zo goed was, de werkelijkheid is dat ik het gewoon niet zo goed kan zien, dat heb ik hem natuurlijk niet verteld. Verder eigenlijk niet heel veel spanennds op de boerderij. Ik krijg elke dag wel te horen dat hij mij gaat ontslaan. We krijgen elke dag hetzelfde target mee en we halen het altijd en soms doen we zelfs nog meer, maar alsnog krijg ik te horen dat hij me gaat ontslaan omdat ik te langzaam ben. Dit is overigens niet waar, want ik zit nu al op het tempo waar een ander meisje 10 weken over heeft gedaan. Ech een topbaan dus! Je hebt ook super veel tijd om over je leven na te denken, en soms vraag ik me toch wel eens af waarom ik ook alweer een master heb gedaan om uiteindelijk bananeninpakker te worden. Gelukkig is het maar tijdelijk! De boer is echt een ontzettende klootzak, kan het eigenlijk niet anders omschrijven. Alles wat je zegt kan bij hem tegen je gebruikt worden. Maakt niet uit hoe onschuldig het is. Ook laat hij graag weten dat hij de baas is en dat jij alles moet doen wat hij zegt want hij is de baas. En dan heb ik het nog niet gehad over de woede aanvallen. Ik liet ooit een paar bananen vallen, nou toen brak de hel los hoor! Ik vond het wel erg grappig dat hij een paar uur later zelf ook wat bananen liet vallen, toen hoorde ik hem niet klagen.

Ik hoor 3 dagen per week te maken, maandag, dinsdag en woensdag, maar het is winter (zo’n 25 graden overdag, 10 ‘s nachts, het is een zeer koude winter) dus de bananen groeien niet zo. Daardoor werkte ik vorige week maar 1 dag en die week daarvoor maar 2 dagen. Met een huur van 200 pw is dat niet erg leuk. Gelukkig probeert de manager van mijn hostel andere klusjes te regelen voor me. Ik heb een paar uur schoongemaakt bij een wat oudere dame en kreeg geld en fruit daarvoor terug. Ik heb een andere dame geholpen met een verhuizing. Ik heb in een bakkerij gewerkt als afwasser, ik werk in een bar en als ik geluk heb ik dan kan ik soms ook wat uurtjes pakken bij het italiaanse restaurant naast het hostel. Ik pak alles aan wat ik kan. 

Naast alle verplichtingen proberen we het in het hostel zo leuk mogelijk te maken. Soms gaan we met z’n allen naar het zwembad, of hebben we een bbq met een grote groep. Ik ben naar Etty bay gegaan, dit is een klein baaitje met een zandstrand en naar Bramston beach, dit strand is verder maar veel mooier! Een heel lang strand met nagenoeg geen mensen. Je moet wel uitkijken voor krokodillen hier. Dat is ook de reden dat je niet kan zwemmen in de rivier in Innisfail. Ik ben een keertje naar de Josephine falls gegaan, het was niet heel zonnig weer en deze waterval ligt tussen heel wat groen in dus krijgt maar weinig zon. Een beetje frisjes dus, maar in de zomer zal dit heerlijk zijn. Wel in het water gezwommen, maar wel erg koud! en je kan van de rotsen afglijden, zo het water in. En vervolgens naar Babinda gegaan. Hier is een rivier met een aantal vertakkingen. In het water liggen hele grote rotsblokken. Je kan overigens wel op bepaalde plekken het water inspringen, maar ik voelde me die dag niet zo avontuurlijk. Vorige week waren er paardenraces in ons dorpje. Iedereen kleed zich mooi aan en wordt ontzettend dronken. Er komen heel veel backpackers op af (er zijn 5 werkhostels hier) en natuurlijk een heleboel locals. Echt een prachtige dag. De races boeide me niet zo, heb wel $4 gewed (en verloren), maar ik was vooral bezig met socializen. Ook nog een klein lichtpuntje in mijn leven is dat ik van kamer ben verhuisd! Ik ben van een kamer beneden naar boven gegaan. Ik was de kakkerlakken die over me heen kruipen, de jongens die luidruchtig zijn om 7.30 in het weekend en de stank in die kamer zat. Nu zit ik veel dichterbij de keuken, ik heb nog geen kakkerlak gezien en ik heb nog niets geks geroken. Ik zit nu met 7 jongens op 1 kamer en het is een stuk orderlijker in deze kamer dan mijn vorige. en hopelijk heb ik geluk en krijg ik over 2 weken een beneden stapelbed, iedereen wilt dat, maar je moet wachten op je beurt en dat kan soms erg lang duren. Al met al valt het leven hier wel mee, als je je een beetje aanpast. Je maakt makkelijk vrienden hier en het gaat als een soort van familie voelen. Nog 7 weekjes hier te gaan en als het goed is vertrek ik dan. Ik weet nog niets zeker. Wat ik wel weet is dat ik over een paar weekjes voor een weekendje naar Sydney vlieg voor Defqon1, dat festival dat ik vorig jaar ook in Australie bezocht. Ik ga daar mijn vrienden van Sydney en omstreken weer zien en gewoon heel veel plezier hebben. Ik tel de dagen al af.

Hopelijk tot snel!

Liefs,
Ans

ps. Ik heb de komende 7 weken dus nog een vast adres dus voel je vrij om iets naar me op te sturen. 

7 Ernest street 

Innisfail QLD 4860

Australia