Australia: Zeiltochtje, schildpadden, eiland avonturen, brug beklauteren

Mijn laatste 2 weken in Australie!

Ik had iemand ontmoet via couchsurfing.com toen ik nog aan het couch surfen was aan het begin van mijn Cairns avontuur. Toen kon ik niet bij hem blijven want ik werkte toen. Hij woont namelijk op een zeilboot net buiten de haven van Cairns. In mijn laatste week had ik eindelijk tijd om hem te bezoeken dus ik bleef een nachtje op zijn boot slapen. Normaal heeft hij gasten over voor 1 week, maar ik had ook nog andere dingen te doen dus ik kon niet zo lang. En om eerlijk te zijn was ik wel blij met maar  1 nacht en 2 volle dagen.In de haven van Cairns sprongen we in een klein bootje naar zijn zeilboot, daar het bootje aan de grote boot gehangen en gingen we ons klaar maken om de haven uit te gaan. Toen we Cairns verlieten hoosde het keihard, een heerlijk zomers buitje in het regenseizoen die de hele dag zou aanhouden in Cairns. Maar na een half uur varen op zee kwam de zon tevoorschijn en was het prachtig weer. Ik kwam er al snel achter dat ik totaal geen zeebenen heb en ontzettend onhandig ben. Ik was nog geen 5 minuten aan boord of ik viel van een afstapje in de keuken en brandde mijn hand aan mijn net gezette thee. Ook heb ik me vele malen gestoten deze 2 dagen omdat ik net iets te snel bewoog en dat niet zo goede combinatie is met de golven en een kleine boot. Ik kwam bont en blauw terug van de boot. We gingen naar Vlaslov cay (of zoiets), dat is een innieminie zandeilandje omringd door koraal zo’n 5 uur varen vanaf Cairns. De zeilboot had gelukkig ook een motor aan boord want de wind stond niet geheel de goede richting, anders zou het nog veel langer geduurd hebben. Toen we op bestemming aan kwamen hebben we het anker uitgegooid en zijn we met het kleine bootje (Doris is de naam van het bootje) aan “land” gegaan. Het eilandje in zo’n 20 meter lang en 10 breed, en dat is bij laag tij, bij hoog tij verdwijnt het eilandje, maar het was 2 dagen voor volle maan dus dan zijn de getijden sterker en de verschillen groter. anyways, we gingen daar snorkelen totdat ik het te koud kreeg en toen gingen we terug naar de boot. Aangezien hij op de boot woont heeft hij alles wat je eigenlijk nodig hebt: een douche (ok, het is gewoon een tuinsproeier op het achterdek en zonder warm water, maar meer heb je toch niet nodig), een keuken, een slaapkamertje, een ienieminie wc’tje en een woongedeelte. oh een hij heeft een kat: Bindy (ook meteen de naam van de boot). Harstikke leuk zo verblijven op een boot. Wel heel vervelend dat ik zeeziek wordt, dus ik kan niet te lang binnen blijven. Ik wilde daarom ook op het dek gaan slapen, maar ik vond het net iets te fris. De volgende dag zouden we weer terug gaan naar het eilandje, maar halverwege de trip hiernaartoe hielt Doris ermee op dus mochten we terug roeien. Ik vond het een leuke ervaring, hij wat minder want hij had Doris net laten repareren. Na dit avontuur weer terug naar Cairns gegaan. Ik heb ook nog mogen helpen met het sturen van de boot (heel erg spannend vond ik dit) en het opvouwen van de zeilen. Nog best moeilijk zeg, mega groot stuk zeil en dan die wind! Continu dat zeil in je gezicht, je moet nog oppassen dat je niet overboord word geduwd. 

Een vriend van mij die ik ontmoet had op Philip Island had plots een vlucht geboekt naar Cairns. Ik dacht dat hij mij wilde opzoeken, maar het bleek te gaan om een ander meisje dat hij ontmoet had in Melbourne, maar toch was het leuk dat hij mij opzocht. We zijn samen naar Fitzroy Island gegaan, dit is op iets meer dan een uurtje varen vanuit Cairns. Ik was zo moe van al dat uitgaan de 2 dagen daarvoor dat ik direct op de boot in slaap viel, er valt toch weinig te beleven op zo’n ferry en dan word ik tenminste ook niet zeeziek. Daar aangekomen zijn we eerst een kleine hike gaan maken, naar de secret gardens. Dit was niet heel erg secret en lichtelijk teleurstellend. Vervolgens gaan snorkelen waarbij mijn vriend ontzettend verbrandde. Aussies hebben geen zonnebrand nodig volgens hem, fout gedacht! Zeker in het noorden van Australie heb je dat nodig (hij woont in het zuiden). Tijdens het snorkelen niet heel veel speciaals gezien, maar toch leuk om te doen. Daarna naar een schildpadden ziekenhuis gegaan. ik verwachtte heel wat schildpadden te zien, maar uiteindelijk zagen we maar 1 schildpad in een waterbasin. Maar onze gids was heel erg enthousiast en vertelde er ook heel erg leuk over. Ze hebben een aantal waterbasins met daarin schildpadden die zijn geraakt door een boot, ziek zijn geworden, of vast hebben gezeten in een net. We konden maar 1 schildpad zien want er zijn hele strenge overheidsregels die het verbieden om schildpadden te zien als ze te zien zijn. gekke regels allemaal hier. Sommige van die schildpadden zitten er al jaren, het zijn lastige beestjes om weer beter te maken. De mensen die er werken zijn allemaal vrijwilligers en het geld van de tours wordt gebruikt voor de schildpadden. Na onze tour zijn we nog even de zee ingedoken, hebben we op de watertrampoline gesprongen en heb ik voor het eerst op een stand up paddle board gestaan. Dat is hier helemaal hip en ik wilde dat heel graag een keer proberen. Zo’n board is een soort van lang surfboard, maar je gaat hier geen golven mee pakken (er zijn trouwens geen golven hier vanwege het koraal), je hebt een peddel en daar beweeg je je mee voort terwijl je op het board staat. Ik had nog wat tips gevraagd aan het verhuurbedrijf hoe ik het moest doen, maar uiteindelijk bleek het heel erg makkelijk en eigenlijk een beetje saai. Ik vond het niet heel erg lastig om mijn balans te vinden (totdat ik er op ging springen uit verveling). Onderweg naar het eiland had ik een paar jongens ontmoet die heel aardig waren. Toen ik wakker werd op de boot lagen zij ongeveer naast me ook te slapen. Ik was met hen aan de praat geraakt en ze bleken vluchtelingen te zijn van Irak en Iran, super interessant om hun verhalen aan te horen. Ze hebben echt een geweldige kijk op het leven omdat ze van zo’n slechte achtergrond komen willen ze nu extra genieten van alles wat Australie te bieden heeft. Ze wonen in Brisbane tegenwoordig en laat ik nou net naar Brisbane vliegen deze week, dus ik had weer een paar gratis overnachtingen gescoord.

Ik had iemand ontmoet in Cairns die op de Sunshine coast woont. hij zei dat het heel mooi  was daar en dat ik maar een keertje langs moest komen, dat liet ik mij geen 2 keer zeggen dus ik had een vlucht geboekt naar Brisbane. Hij woont in Maroochidore, vlakbij Maloolaba (ja probeer dat maar eens uit te spreken). Ik wilde graag nog Noosa bezoeken dus dat hebben we met zijn tweeen gedaan, we hebben daar aan het strand geluncht en vervolgens een kleine mountain hike gedaan, op slippers, dit was niet de beste keuze. Vanaf de mountain kan je de zee zien, Noosa en de everglades (rivieren die uitmonden in de zee). Na een paar nachtjes Maaroochidore heb ik de bus gepakt naar Rainbow beach. Dit is een plek waren mensen naar Fraser Island gaan.

Fraser Island is het grootste zandeiland ter wereld en heeft heel veel coole dingen zoals dingo’s (wilde honden), zoet water meren (allemaal regenwater), oceanpools, Indian rock & middle rock en is natuurlijk omringd door zee. Ik ging 2 nachtjes, 3 dagen naar dit eiland toe met 29 andere backpackers, we gingen hier fourwheeldriven en camperen, leuk! op maandag ochtend vertrokken we met 4 auto’s richting het eiland. We moesten daar op een soort ferry boot voor 5 minuutjes en dan ben je er al. Lekker over het strand scheuren met 80km/h (dat is de limiet op het eiland). Op de andere paden ging je veel rustiger, het is namelijk heel erg hobbelig en er is veel los zand. Het is mogelijk om vast te komen, maar dat hoort allemaal bij het avontuur. Er zaten bij mij in totaal 8 mensen in de auto, 5 denen, 1 duitser en 1 uit Oostenrijk. De denen reizen allemaal samen, ze reizen namelijk met een jongen die een zenuwziekte heeft en dus in een rolstoel zit sinds 7 jaar. Hij heeft een erg progressieve ziekte en een wereldreis maken is een droom voor hem. Diegene met wie hij reist worden wel betaald, want ze werken. Ze werken in shifts, 1 iemand zorgt de hele dag voor hem, dus helpen met aankleden, wc, eten etc. het is niet dat de rest dan niets hoeft te doen die dag, hij moet namelijk rolstoel in en uit en hij gaat natuurlijk ook gewoon de berg op en mee het water in. Dus dat werd soms in de hitte en losse zand duwen. Respect voor hen. Wel heel erg mooi om te zien hoeveel hij er van geniet, je kan het op zijn gezicht afzien. en het leuke is dat hij ook gewoon Engels begrijpt. ik vond het wel heel erg moeilijk om hem te verstaan want hij kan amper praten, maar hij probeert het tenminste wel. De eerste dag zijn we naar Lake Mckenzie gegaan, heel erg helder water heeft dit meer en je kan er gewoon uit drinken. vervolgens ergens anders heen gereden, een boardwalk bewandelt en geluncht (3 dagen lang wraps) en daarna naar ons kamp gegaan om te gaan sandboarden van de duinen. Wat een klim weer! in de hitte, die duinen op, maar prachtig uitzicht. Wel een beetje eng hoor die duinen af op een board, het gaat zo snel! Natuurlijk van mijn board afgevlogen, overal zand, maar dat gebeurt op een zand eiland. Na het boarden ons eerste avondmaal: BBQ. Echt heel gezellig met z’n allen koken, eten en babbelen na het avond eten. Ik ben wel vroeg naar bed gegaan want het was een lange dag en ik wilde de volgende dag vroeg op om de zonsopgang te zien (4.30). Het had ‘s nachts geregend dus de zonsopgang was wat bewolkt, maar het was wel heel mooi en heerlijk rustig. Ik was met mijn tentgenootje gegaan, want ze waarschuwen je constant voor dingo’s. Als je het strand opwilde na zonsondergang moest je een dingo buddy mee en als je wilde een dingo stok (een stevig stuk tuinslang), zodat je in het geval van aanvallende dingo’s je kan verdedigen. Uiteindelijk helemaal niet nodig gehad, op onze hele trip hebben we maar 1 dingo gezien. Vandaag zijn we naar Middle rock, Indian rock, ocean pools en naar een teatree meer gegaan. een Teatree meer is bruinkleurig door alle teatree bomen erom heen, de wortels geven deze kleur af en daarom heeft het meer een desinfecterende werking. Ook hebben we een rustig stromend beekje bezocht: Eli creek. Hier gingen we met luchtbanden en bodyboards het beekje af. Een heerlijk rustig middagje: zonnen, dobberen en frisbeeen. Vandaag heb ik ook voor het eerst in de 4WD gereden. ik vond het wel een beetje spannend aan het begin, maar het is eigenlijk harstikke makkelijk en leuk. Op onze laatste dag zijn we naar lake Wabba gegaan, weer een hele wandeling in de hitte zeg, en dat zand is zo heet aan je voeten. En de jongen in de rolstoel ging gewoon mee natuurlijk, ik was blij dat ik zelf niet hoefde te duwen. ze liep heel wat af te zweten. 

Na Fraser Island zou ik nog 1 nachtje in Rainbow beach blijven om de volgende dag de bus te nemen terug naar Brisbane. Maar ik had me een beetje vergist en had de bus met zo’n 11 uur gemist. dus ik moest nog een dag blijven. Ik had de dag wel goed besteed hoor, ik was wezen kayaken op de oceaan om dolfijnen te gaan bekijken. We konden de dolfijnen vanaf het strand al zien. Dit was de eerste keer dat ik dolfijnen in de natuur zag. We hebben een half uurtje met de dolfijnen gevaren, en toen verdwenen ze. Wel hebben we nog wat schildpadden gezien en wat golven gepakt met de kayak, dat vond ik nog het leukste van de trip. Bij de laatste golf natuurlijk uit de kayak gevallen, maar het was toch warm. De volgende dag eindelijk naar Brisbane met de bus. 

In Brisbane verbleef ik bij de vluchtelingen en zijn we wat drankjes gaan doen, en een van hen was jarig dus we hadden een klein feestje. Ik heb met iemand anders (ook ontmoet in Cairns) story bridge beklommen. Dat is zeg maar de harbour bridge van Brisbane. Niet zo hoog en lang, maar wel heel cool om te doen. de brug is 74 meter hoog, maar je gaat niet helemaal naar het bovenste puntje. We kregen allemaal een soort van parachute pak aan en een harnas om natuurlijk. Die vriend van mij heeft hoogtevrees (wie niet?) dus af en toe dan greep hij bij me pak en schreeuwde hij dat hij bang was, dit wekte hilariteit bij mij. 
Op mijn laatste dag in Australie heb ik nog een nationaal park bezocht: springbrook. een kleine hike van 3 kwartier en toen kwamen onderaan de waterval terecht waar je kon zwemmen. Ik vond het veel te koud, dus ik ben droog gebleven. Op de terug weg naar Brisbane ontzettende stress, we kwamen namelijk in de file terecht en we moesten nog 60km doen terwijl ik mijn vlucht moest halen. Maar het kwam allemaal goed hoor! 

Ik zit nu in het vliegtuig naar Auckland. Ik heb nog geen concrete plannen, behalve 2 nachten in Auckland en mijn terug vlucht naar Brisbane vanaf het zuidereiland, als ze tenminste het land weer inlaten. Ik kom om half 1 ‘s nachts aan, heerlijk tijdstip om aan te komen natuurlijk. 

Ik weet niet hoe ik het doe, maar het is weer een zeer lang blog geworden, ik zou willen dat ik zo goed was geweest in het schrijven van essay’s op de universiteit.

De volgende blog gaat over Nieuw Zeeland! 
Fijne feestdagen :)