Cambodja: het wederzien van Paul, kevers eten, wilde bustrip, geschiedenislessen, angkor wat

Na Battambang ging ik weer terug naar Siem Reap, Paul zou me daar namelijk meeten. Ik ontmoette Paul in Nieuw zeeland, en hij besloot 2 weken geleden om me op te zoeken hier in cambodja. Hij was hier niet alleen voor mij, hij heeft hier 2 jaar gewoond in verschillende steden en wilde ook graag zijn vrienden terug zien. Omdat Paul een cursus volgt in NZ heeft hij niet zo veel tijd en moeten we een beetje snel reizen.
We zijn een aantal vrienden van hem af gegaan. eerst in een van de hostels waar hij voor werkte. Het is een hostelketen in heel cambodja dus in elke stad gingen we naar deze hostels. En hij is nog steeds goede vrienden met hem dus alcohol is gratis of 50% korting (terwijl het al vrij goedkoop is), je kan wel raden dat we vrij dronken werden op deze manier. We zijn nog samen uit gegaan in pub street. Paul contacteerde zijn tuktuk vriend, genaamd Mr Pier, dit is natuurlijk een cambodjaanse vent en hij was erg blij om Paul weer te zien. We werden uitgenodigd in zijn huis/hut. onderweg hadden we een boel bier ingeslagen. Tijdens het drinken van het bier kon je ook lekker snacken op kevers. je moet dan eerst de harde vleugels eraf trekken en dan de zachte vleugels en dan lekker smullen. Niet alleen Paul, Mr Pier en ik waren aan het drinken, volgens mij werd de hele mannelijke familie uitgenodigd. Dus we waren daar gezellig aan het drinken. na een aantal biertjes was ik toch best wel moe geworden, maar dit was geen probleem! Ik mocht namelijk een dutje doen boven in de hut. Ondertussen haalde Paul meer bier dus we konden na mijn schoonheidsslaapje gewoon weer verder. Na een aantal uur was het mooi geweest en bracht Mr Pier ons terug met de tuktuk. ja hij had gedronken, maar alles kan hier. Hij bracht ons even naar de nightmarket en wachtte daar op ons. 
We vervolgenden onze weg naar Phnom penh, de hoofdstad van het land. Hetzelfde verhaal als hierboven, naar het hostel, drink en ontmoet zijn oude vrienden. We zijn nog wel even naar een van de markten daar gegaan, zweten geblazen daar, wat een hitte!

Na de hoofdstad zijn we naar Kampot gegaan. Er is hier vrij weinig te doen in dit stadje en we verbleven hier ook niet lang. Wel hebben we een dag een scooter gehuurd en zijn we naar Kep gereden, een klein kustplaatsje. Ook dit was niet een heel bijzonder dorpje. We hebben nog wel een verlaten tempel op een heuvel bezocht in the middle of nowhere. was nog even zoeken voordat we het vonden, de wegen op de kaart zien er in het echt niet als echte wegen uit, meer als zandweggetjes.

De volgende stop was Sihanoukville, vanaf daar zouden we naar de eilanden gaan. maar het weer was uitermate teleurstellend. hele dagen regen. gelukkig zaten we in een heel leuk hostel en maakten we vrienden met het personeel en andere backpackers. Uiteindelijk zijn we hier veel langer verbleven dan gepland was. op een zonnige dag hebben we een buggy gehuurd, dat is een vrij laag voertuig waar je off road mee kunt scheuren. we hadden dat ding letterlijk nog geen 5 minuten of het deed het niet meer. we waren off road gegaan om wacht bochtjes te maken, maar binnen een paar minuten werkte dat hele ding niet meer. we moesten dus de vent bellen van het verhuurbedrijf en daar wachten in de hitte. een eeuwigheid later was het gefixed, er was een draadje los gegaan waardoor het niet wilde starten. wij vervolgen onze weg naar Otres Beach. dit is een meer luxeus strand dan sihanoukville en heeft een aantal mooie resorten. We hadden onze buggy recht voor een luxe strandtent geparkeerd, maar blijkbaar mocht dat niet. toen we het wilden verplaatsen, startte hij weer niet. uiteindelijk aan de praat gekregen maar wat een problemen zeg. We even genoten van het weer en de rust van dit strand. Naast uitgaan is er weinig te doen in Snooky (zo wordt sihanoukville ook wel genoemd), zeker niet als het weer slecht is.

aan alles komt een einde en Paul moest naar huis, hij vloog vanaf de hoofdstad dus we moesten daar naar toe. Wat een trip was dat! we hadden een australier (Sean) ontmoet die net zo gestoord is als Paul, zet die 2 bij elkaar voor 6 uur lang in een bus en je hebt complete chaos! Ik had een locale bus geboekt, niet wetende dat die zou stoppen elk uur. Elk uur kochten de jongens meer bier. er was een groep engineringsstudenten in de bus met safety helmen op en de jongens hadden bedacht dat het leuk zou zijn om hen dronken te krijgen. we waren nog maar net onderweg en beide jongens hadden al een helm op die ze de gehele weg op zouden houden. met een helm op ben je namelijk een engineer volgens hen. Ze waren drank spelletjes aan het doen met de studenten terwijl de jongens al dronken waren van de vorige nacht (ze hadden nog niet geslapen), maar dat verhield hen niet van meer bier. Ze lagen zelfs armpje te drukken met de studenten in het gang pad. ze waren zo luid dat de buschauffeur er iets van zei. Het was Pauls laatste nacht in Cambodja en die wilde hij graag afsluiten met een knaller. Dus meer alcohol. die 2 jongens waren onmogelijk. Ik speelde maar als babysitter en zorgde dat ze niet verdwaald raakten. toen we op straat liepen werden we uitgenodigd door een aantal cambodjaanse mannen die aan het drinken waren vanwege een verjaardag, op hun kosten mochten we drinken. uiteindelijk zijn we thuis gekomen waar de jongens in een coma raakten. De kater van de jongens de volgende dag was verschrikkelijk. Sean liep alleen maar over te geven en Paul had koorts terwijl hij naar huis moest vliegen en er 18 uur over zou doen. uiteindelijk is Paul 2,5 week geweest, veel langer dan gepland. 

Na al dit gedrink was ik het helemaal zat. Ik ging met Sean de volgende dag naar de killingfields. deze liggen net buiten de stad. Zoals ik al eerder vertelde, camodja heeft een bewogen geschiedenis. in de jaren 70 kwam Pol pot aan de macht en binnen 3 dagen was heel Phnom penh leeg, iedereen moest het platteland op. Uiteindelijk is er in in nog geen 4 jaar tijd 1/4e van de bevolking dood gegaan/vermoord. er zijn vele killingfields over het hele land verspreid maar dit is de bekendste. dit was de laatste stop voor mensen en hier werden ze gedood. op elke mogelijke manier die je maar kunt bedenken, behalve met kogels, want die waren te duur. vaak gewoon doodgeknuppeld met landbouwwerktuigen. hier werden ze in massagraven gegooid die steeds hoger en hoger werden. ze hebben hier een soort tempel gebouwd met alle schedels er in die gevonden zijn in deze killingfields. nog steeds worden er botten van mensen gevonden na bijvoorbeeld heftige regenval. er zijn hier diepe putten omdat daar ooit de beenderen lagen van mensen, maar nu is alles afgegraven.
Ik ben zelf de volgende dag naar S21 gegaan. een van de gevangenissen van die tijd. het was ooit een school, maar in de tijd van de Khmer rouge werd het voor andere doeleinden gebruikt. Mensen werden hier soms maanden gemarteld om bekentenissen te krijgen die niet eens waar waren. Je ziet hier honderden foto’s van mensen die de gevangenis ingingen en vervolgens daar dood zijn gemarteld of naar de killingfields zijn gebracht. er zijn maar een handjevol overlevenden. al met al zeer aangrijpend. Ongelovelijk dat mensen van één volk elkaar afslachten. iedereen in Cambodja kent wel iemand of heeft zelf familieleden die deze tijd niet overleefd hebben. De mensen in cambodja zijn ontzettend verzoenend en gaan heel goed om met wat er gebeurd is in het verleden, het is zo’n aardig volk.
Mijn laatste dag in phnom penh heb ik gespendeerd op de markt en bij de tandarts. Wat een avontuur was dat! Ik was al 2,5 jaar niet naar de tandarts geweest en een tandartsverzekering is nogal duur in Nederland. Ik heb nooit echt problemen gehad met mijn gebit maar voor het eerst had ik gaatjes, oops! Ik zou alleen voor een check up gaan, maar uiteindelijk heb ik mijn gaatjes maar laten vullen en ook mijn gebit laten schoonmaken. en dit voor een habbekrats. Het was wel even spannend, zo’n check up kan natuurlijk een kwaad, maar gaatjes laten vullen in cambodja is best spannend. Maar deze man kon vrij goed engels en ik had wel vertrouwen in hem. 

Na Phnom Penh ben ik terug gegaan naar Siem reap. Ik had nog steeds ankor wat niet gezien namelijk en ik had Paul beloofd terug te gaan naar Mr Piers huis. Paul had mr Pier geld gegeven zodat hij kon verhuizen. Ze hadden nog maar een aantal dagen om dat te doen, en dat geld was er natuurlijk niet. Omdat paul er zelf niet meer was, ging ik voor hem daarheen. Ik werd opgehaald door Mr pier en onderweg stopten we natuurlijk om bier te halen. Vervolgens gingen we naar zijn huis waar hij en ik begonnen met een paar biertjes. ondertussen kwamen meer familieleden en vrienden net zoals vorige keer. ook dit keer waren er snacks. dit keer was het gegrild vlees. Ik vroeg wat voor dier het was, maar het enige wat ze erover konden zeggen was dat het een forest animal was. ze wisten het engelse woord niet, maar het was in ieder geval geen vogel. het smaakte best goed dus heb er aardig wat van gegeten. vervolgens gingen we bbq’en, nouja zei noemen het bbq’en. op tafel werd een soort pan gezet, bovenop lag het vlees te bakken en in de rand was een soort van bouillion waar de groentes werden gegaard. heel erg lekker allemaal! we hebben een tijd lopen tafelen. toen ik naar de wc wilden zeiden ze dat ik mijn licht op mn telefoon niet aan moest doen en gewoon een plekje moest zoeken op het land achter het huis. Op dit moment hebben ze nog niet genoeg geld voor een waterput of een wc. om half 10 werd ik naar huis gebracht door mr pier, ik vond het laat genoeg want ik had daar al 6 uur lang gezeten en de volgende dag moest ik heel vroeg op voor Angkor wat. Mr Pier verontschuldigde zich nog wel dat hij heel erg dronken was, en dat terwijl we op de scooter zaten. misschien niet de beste tijd om zoiets te vertellen. 

De volgende dag ging ik met 1 amerikaan en 2 ierse meiden naar Angkor wat, Mr pier was natuurlijk onze tuktukdriver. om 3.30 ging mijn wekker en  om 5.30 arriveerden we bij Angkor wat voor zonsopgang. Wij waren niet de enigen met dit geweldige idee, honderden andere toeristen waren al aan het wachten. En wat een teleurstelling was die zonsopgang, het was vrij bewolkt en niet echt bijzonder. Het enige voordeel van het hele vroege opstaan is, is dat het nog niet zo heet is. We hebben eerst een tijd rond gelopen door Angkor wat, de meest bekende tempel. Vervolgens zijn we door gegaan naar Angkor Thom, wat veel kleiner is. en daarna naar tra phong. hier werd Tomb raider gefilmd. het kostten ons eeuwen om hier door heen te komen omdat we steeds verdwaald raakten. Wat heel cool is aan deze tempel zijn de bomen die overal overheen groeien met enorme wortels. De hitte en vermoeidheid begonnen toe te slaan en we wilden naar huis. we waren nog voor half 11 ‘s morgens thuis, terwijl iedereen dan ongeveer wakker word kropen wij ons bed weer in. De hele dag geslapen, en toen nog een keertje uit in pub street, om het af te leren. 

Mijn laatste 2 dagen in Azie heb ik doorgebracht in Bangkok omdat ik hier vandaan vlieg. veel boeiends heb ik niet gedaan, ik heb Bangkok meerdere malen gezien en ik ben tempels en paleizen helemaal zat. Dus op mijn laatste dag heb ik lekker gechilld bij het zwembad van een hotel waar ik zelf niet verbleef en heb ik het ervan genomen door een pedicure en massage te nemen. die dingen zijn in nederland niet te betalen.

Ik zit nu op het vliegveld mijn laatste blog te schrijven. Mijn avontuur zit erop voor nu. 
Ik heb echt een geweldige tijd gehad, het was niet altijd makkelijk, maar daar leer je alleen maar van. Ik kan nou niet echt zeggen welk land ik het geweldigst vond, elk land had wel iets wat ik super vond, de mensen, het voedsel, de landschappen, het weer. elk land is weer anders. 

Bedankt voor het volgen van mijn blog, ik hoop dat jullie ervan hebben genoten. foto’s komen snel online (denk ik). Komende tijd hoop ik iedereen in Nederland weer te zien (geen grapjes maken over mijn accent he, ik kan er niks aan doen). 

Tot morgen!

Liefs,
Angela