Laos: heel veel scooteren, grotten, tempels en watervallen

nog maar even een reisblog, dit keer over Laos!

Vientiane is de hoofdstad van Laos, maar voelt niet echt als een hoofdstad aan. het is nog niet echt westers, ook al proberen ze het wel, sinds kort hebben ze namelijk een shoppingmall. maar zelfs daar waren dingen zoals zonnebrand en een bikini niet te verkrijgen. het is allemaal erg beperkt hier. In vientiane ben ik met een van de nederlanders een fiets opgesprongen en zijn we rustig gaan rond rijden door de stad. we zijn naar het “cope” musuem gegaan. Hier geven ze voornamelijk informatie over de bommen die gedropt zijn tijdens de indochina oorlog en wat voor schade ze hebben aangericht en nog steeds aanrichten. er zijn 270 miljoen bommen gedropt, waarvan 80 miljoen niet ontplofte. een derde van dit land bevat nog steeds bommen die nog opgeruimd moeten worden. Daarom sterven er jaarlijks nog steeds mensen aan de onontplofte bommen, of ze verliezen ledenmaten. deze organisatie zorgt ervoor dat deze mensen protheses krijgen en weer aan het dagelijks leven kunnen meedoen. Je ziet in het musuem dat mensen stukken van bommen gewoon gebruiken in het dagelijk leven als gereedschap bijvoorbeeld. dit kan heel erg gevaarlijk zijn. Ook zie je heel veel proteses en kan je verhalen leven van mensen een ongeluk hebben gehad. een ingrijpend museum dus. vervolgens doorgefiets naar de arc de triomph, en daar naar boven geklommen. We zijn nog een paar tempels gaan bezoeken, maar voornamelijk omheen gereden omdat we te lui waren om er in te gaan. Ik heb al zo veel tempels gezien. Vientiane zou een korte stop worden, vanuit hier gingen we namelijk de thakhek loop doen. ik Zou deze loop met Rob doen (een van de nederlanders) maar Alejandro (ook NL) was ook nog in vientiane en die had een reispartner gevonden dus we gingen met zijn allen. 

De thakhek loop (29 april -2 mei): ongeveer 500 km, met heel veel kleine dorpjes onderweg, grotten, guesthouses, mooie uitzochten en bochtige wegen. 
We hadden allemaal semi automatische scooters. en ik had de mazzel om een scooter te hebben die elke keer gestart moest worden met kickstart en zelfs dat ging moeilijk. en het schakelen bij deze was ook moeilijk, in plaats van een zacht tikkie moest je er tegen aan trappen. maar ik heb wel geleerd om met een semi automaat te rijden, was wel weer cool is. 

dag 1: 120 km van thakhek naar nahin
deze dag was voornamelijk snelweg en het zou een lange rit worden. deze wegen zijn niet zoals thuis dat je 120 km in iets meer in een uur aflegt en op de scooter ga je ook niet zo snel. na een tijdje op de snelweg te hebben gereden gingen we de snelweg af, een landweggetje op. het had geregend ‘s nachts en 's morgens, dus de weg was vrij slecht. overal modder, hobbels en grote plassen met water waar je niet doorheen wilt rijden. soms was de weg zo slecht dat je maar 5 km/u kon rijden. Ik moest nog steeds leren hoe ik om moest gaan met mijn versnelling dus dit was een beste uitdaging. deze weg leidt tot de blue lagoon. ondanks dat het heet was wilde we niet zwemmen in de lagoon, het zag er wel mooi uit, maar we vertrouwde het water niet helemaal. vervolgens doorgereden naar nahin met een korte noodlestop onderweg. In Nahin konden we nog net de zon onder zien gaan van een view point en daarna zijn we het dorpje ingegaan voor een guesthouse. 

dag 2: 80 km van Nahin naar Konglor en terug naar Nahin
Naar de Konglor grot gereden. onderweg heel vaak gestopt om foto’s te maken. Het landschap is echt prachtig hier en je rijdt door allemaal dorpjes heen waar kinderen op je af komen rennen en zwaaien, zo leuk! het maakt je zo blij als je daar rijd. De weg was best goed te doen hier, je moet wel heel erg opletten voor overstekende beesten: varkentjes, kippen, hondjes, koeien, geiten, je kan hier alles verwachten. Je gaat de Konglor cave in per boot met maximaal 3 mensen, dus ik deelde de boot met een duits koppel. als je voorbij de ingang van de grot bent is de grot helemaal donker en heb je alleen je eigen zaklamp als licht. na een paar minuten varen ga je van je boot af en moet je een stuk lopen. dit is het mooie stuk van de grot met alle stalagmieten en stalagtieten. vervolgens ga je weer je boot op en ga je de gheele grot door naar de andere kant. in totaal is dit 7 km. ik vond de rest van de grot niet zo bijzonder. het is voornamelijk donker en soms krijg je druppels op je want op sommige plekken regent het er doorheen en heb je een lokaal buitje. Na de grot terug naar Nahin gereden zodat we dat stuk de volgende dag niet hoefden te doen. 

dag 3: nahin naar Thalang ongeveer 130km
Vandaag was het heel erg zonnig in de morgen, een heel verschil met de dag daarvoor waarbij het miezerde en de wolken in de bergen hingen. Door de bergen naar Laksau gereden, maar voordat we bij laksao aankwamen zijn we eerst gestopt bij de cool springs. de weg naar de spring zat vol met grote gaten en plassen, dit was best wel leuk om te rijden. we moesten door een stroompje rijden totdat we bij een rivier aankwamen, hier konden we echt niet doorheen rijden. maar er was gelukkig een klein bootje met een local. er kon per keer maar 1 persoon over de rivier dus het ging wat langzaam, maar de rivier was niet zo breed. Het was een ontzettend onstabiel bootje vond ik, maar ik behaalde droog de overkant. Het gekke was, hij wilde er geen geld voor hebben, terwijl normaal in Laos alles geld kost. de springs waren op 15 minuten loopafstand. Het water van de spring is heel helder en heel erg koud! Het water staat op dit moment zo hoog dat je over de brug kan zwemmen in plaats van lopen. Na gezwommen te hebben weer terug naar de scooters. maar de boot + local was weg, dus dit keer moesten we zwemmen. Geen probleem zou je denken, maar wel als je bedenkt dat we al onze spullen mee hadden, inclusief telefoons en camera’s. Gelukkig is alles droog overgekomen. De weg na laksao had wegwerkzaamheden, dus daar moesten we een stuk langzamer. Op een gegeven moment zie je een heel dood bos in een laag water staan, en het is echt een ontzettend groot gebied. het bleek dus te komen door een dam die in thailand is geplaatst. echt een heel raar uitzicht al die dode bomen. we waren op tijd voor de zondsondergang vanaf een brug en toen was deze dag weer klaar. 

Dag 4: naar thakhek ongeveer 80km
We hoeden vandaag niet heel veel meer. Op het laatste stuk waren een aantal grotten. we hebben er eentje bezocht zonder gids. ik had er weinig zin in dus na het klauteren over alle rotsen aan het begin, keerde ik terug. De luchtvochtigheid is super hoog in de grot dus ik kwam er compleet bezweet uit, en ik zie vrij weinig in de grot omdat mijn bril beslaat. Na de grot hebben we de rivier bezocht en met de locals gezwommen. dit plekje was in de middle of nowhere en toen kwam plots de ijscoman langs mijn zijn karretje, hilarisch! 
na de rivier naar huis gegan en toen besloten dat we binnen een uur nog de bus wilden pakken. de scooters moesten nog ingeleverd worden en de spullen nog gepakt, stress dus. uiteindelijk hebben we het gehaald en zaten we in een lokale bus, wat een ervaring was dat weer. De bus kon ongeveer niet voller. op het dak zat een hele belading en ook de gangpaden van de bus waren vol, met super grote aardappelzakken. het zou een comforatbel ritje worden. gelukkig was het wel mogelijk om te slapen (niet super comfortabel), we gebruikten enlkaar om tegen aan te liggen en we lagen half op de aardappelzakken. om 2 uur ‘s nachsts werd ik eruig gegooide in Pakse terwijl de jongens doorging naar Don Det. Ik had een maand met deze jongens gereisd en was nu weer alleen. Maar niet voor lang! De volgende dag ontmoette ik 2 andere nederlandse jongens op straat die ook naar Vat Phou wilden. een tempel die ouder is dan het zeer bekende Ankor Wat (cambodja), het is wel in dezelfde stijl als Ankor wat. Daarheen gereden en rond gelopen op een zeer rustig tempo, het was namelijk zo heet. Gijs, een van de 2 Nederlanders gaat ook de Pakse loop doen, dus ik voegde me aan hem toe.

De Pakse loop (4-6 mei) is in het gebied van het Bolaven Plateau. dit gebied ligt een stuk hoger (tot wel 1350m hoger) dus de temperatuur is hier wat aangenamer. De loop is kleiner dan de thakhek loop en heeft voornamelijk watervallen en koffieplantages als attracties. 

Dag 1: pakse - Tad lo ongeveer 120 km
met Gijs vertrokken vanuit Pakse naar Tad Phasouam, een klein watervalletje. We zijn wel eerst 20 km omgereden, we hadden een verkeerde afslag genomen. Even gezwommen en toen snel weer doorgegaan. we wilden op tijd in Tad lo zijn zodat we de olifanten kunnen zien die in de rivier zouden worden gewassen. Daar in Tad lo aangekomen, maar geen olifant gezien hoor. gehaast voor niks! maar tad lo is een super schattig plaatsje, bestaande uit 2 straten en een waterval. We hebben hier een tijdje bij een restaurantje gezeten en plots kreeg ik een baby in mijn handen gedrukt door een vrouw die ik nog nooit eerder had gezien. zij bleek de was te gaan doen en moest dat kleine mormel kwijt. binnen de kortste keren werd ik omringd door lokale kindjes van verschillende leeftijden die om me heen dartelden. Het duurde 10 minuten voordag “ mijn” kind begon te huilen. nog best een prestatie vind ik zelf. De kinderen gingen vervolgens engels oefenen, leuk om te zien hoe ze dat deden.

dag 2: ongeveer 140 Km
De dag begon zonnig totdat we bij Thatheng aankwamen, noodgedwongen moesten we daar even stoppen. het kwam namelijk met bakken uit de hemel. Toen het minder werd hebben we onze weg vervolgd. Onderweg bgestopt bij een waterval waar we niet konden zwemmen, er zouden nl gemene visjes zwemmen die bijten. dat risico wilden we natuurlijk niet lopen. Daarna doorgereden naar onze eindbestemming, een klein doprje waar de “snelweg” doorheen rijdt met een paar kleine zijstraatjes. er valt eigenlijk weinig te doen hier. we zijn de enige westerlingen en engels wordt door niemand gesproken. gelukkig ontdekten we dat de wifi verbazingsgoed werkt hier. We mochten onze scooters parkeren in de keuken van ons guesthouse en ‘s avonds kwam een van de kids met een grote kever voor onze neus spelen. aan het geluid van de kever kon ik opmaken dat deze het een minder plezierige activiteit vond.

dag 3: eindbestemming pakse, ongeveer 140 km
Naar paksong gereden voor ontbijt aangezien er in ons dorp weinig restaurants waren. Daarna doorgegeaan naar een aantal watervallen. een daarvan is de hoogste van laos, 120m. toen we daar waren een koffie tour gekregen van Mr. coffee. een hele internationale naam or een nederlandse vent met een enorm sterk accent in zijn engels. Hij legde van alles uit over de streek waar we waren en over de koffieplanten. er zijn 10.000 koffieboeren in die gebied. koffie houdt er van om op hoogte te groeien. hierna terug naar Pakse gereden waar het avontuur weer ophield.